Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?

Πιστεύω πραγματικά, εκτός των πολύ φανατικών, ότι υπάρχει ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας, ένα κλίμα ελπίδας για καλύτερο αύριο.

Αυτό δεν οφείλεται ότι το κόμμα που ήρθε στην εξουσία έχει συντελέσει σε αυτό, αλλά η προσέγγιση αντιμετώπισης των πραγμάτων που έχει "υποσχεθεί" ότι θα ακολουθήσει. Και μέσα σε αυτή την προσέγγιση είναι και το "Συμπαράσταση" που ζήτησε από τον Έλληνα πολίτη.

Για να συμπαρασταθεί ο Έλληνας σημαίνει ότι πρέπει να αντιταχθεί από την πρακτική του προσωπικού οφέλους, του βολέματος, των δικών μας και των άλλων, αλλά και του Εγώ έναντι του Εμείς.

Δεν είμαι όμως τόσο αισιόδοξος ότι αυτό έχει γίνει. Μακάρι να διαψευσθώ αλλά αυτή τη γνώμη έχω. Δεν μπορεί να γίνονται προσλήψεις στην εβδομάδα των εκλογών και το κλίμα να έχει αλλάξει. Θέλουμε πολύ δρόμο ακόμα. Μόλις έγινε το ξεκίνημα της αρχής. Απλά έχουμε ζωγραφίσει καλύτερα τη ζωή στο μυαλό μας. Για να υλοποιηθεί θέλει πολλή προσπάθεια.

Όλο αυτό που έγινε προεκλογικά, δηλ. αυτοί που μέχρι πριν λίγα χρόνια σήκωναν ψηλά τη σημαία της απερχόμενης κυβέρνησης, πριν λίγες μέρες πήγαν φανατικά στα γραφεία της επερχόμενης κυβέρνησης, για να πάρει ψηφοδέλτια να μοιράσει, με κάνει πολύ επιφυλακτικό. Με τρομάζει !!! Δείχνει έναν Λαό που μοιάζει πάρα πολύ με αυτόν του παρελθόντος.

Αυτό που φοβάμαι όμως πιο πολύ είναι ότι μπορεί να μην γίνει ακόμα αυτή η Αρχή. Πολύ το φοβάμαι αλλά το απεύχομαι.

Μακάρι, μακάρι να πάρουμε και να τραβήξουμε τον δρόμο το δύσκολο, το δρόμο της Αρετής και όχι της Κακίας, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να δούμε ότι ο Κόσμος είναι ......


Ο Κόσμος που αλλάζει...

Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του
απλώνει ρίζες στην ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα
το δέντρο γίνεται γιορτή και φτερουγίζει η μέρα

Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μηνύσω?
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?
Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει





Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα ‘χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Όσοι δεν αντέχετε μην το δείτε... είναι Άκρως Ανθυγιεινό !!!

Πάλι με τους Συνήθεις Υπόπτους θα κάνω και αυτή την Ανάρτηση. Συνεχίζοντας στο μοτίβο των Εκλογών που πολλοί πιστεύουν ότι από αύριο μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

Γι' αυτό κάνω την ανάρτηση πριν το αποτέλεσμα για να δείξω ότι ισχύουν τα ίδια όποιος και να βγει. Και δεν είμαι ισοπεδωτικός και Αρνητικός, αλλά ξέρω ότι για να αλλάξει η Ελλάδα πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξει ο ΕΛΛΗΝΑΣ.

Πιστεύω σε άξιους και ανάξιους πολιτικούς. Σε ηθικούς και ανήθικους. Σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν κάτι και σε Λαμόγια. Μόνο ως μονάδα ο Έλληνας μπορεί αλλάζοντας νοοτροπία να διορθώσει κάτι. Γιατί το "όλοι μαζί" αποτελείται από όλες μαζί τις Μονάδες.

Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα? Τι με νοιάζει εγώ Βολεύτηκα. Σσσσσσ μη Μιλάς, τι σε νοιάζει.... και άλλα συναφή πρέπει να τα αφήσουμε στην άκρη. Να τα ξεχάσουμε. Αλλιώς ας Ξεχάσουμε την Ελλάδα.

Και όταν μας κοροϊδεύουν και κουκουλώνουν τα πράγματα και μας λένε με ψέματα ότι μας δίνουν Λύση, τότε και εμείς πρέπει να τους παρουσιάζουμε άλλο ένα πρόβλημα για αυτή τη λύση.

Για να καταλάβουμε όλοι επιτέλους ότι ο Έλληνας ( ο σωστός ) δεν είναι ηλίθιος, δεν ανέχεται να τον κοροϊδεύουν, και επιτέλους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ......

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει

Έτσι, χωρίς εισαγωγή, αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα, προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα, κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα, χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω μ' όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς, επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου, στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου είναι άκρως ανθυγιεινό.

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.





Τ' όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικηρυγμένος από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες, φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ' όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι' αυτό αντιδρώ κάθε λεπτό με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ, όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω και θ' αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου, χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50 Ραπ και Γκράφιτι, M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη, βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων κι όλοι εναντίον ενός.
Μα τόσα χρόνια δεν καταφέρανε ν' αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί τώρα χαθείτε από μπροστά μου.

Είν' η στιγμή να συνεχιστεί η καταστροφή, στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανονική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία, στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσσομαι και μεταλλάσσομαι, γι' αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι, με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών, και πάω γυρεύοντας.
Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.
Και στο '97 ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω πάρ' τα προσωπικά.

Γιατί δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.


Στίχοι: TXC
Μουσική: TXC
Πρώτη εκτέλεση: TXC

Εγώ σας προειδοποίησα...


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)