Όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.





Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή...

Το Απόλυτο... κομμάτι, που σαν το ακούω αγαλιάζει η Ψυχή μου... Όσο και αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς... θεωρώ μεγάλο Ροκά τον Πασχάλη !!!

Το αναζητώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις και το ακούω Αμέτρητες Φορές. Το βάζω ξανά και ξανά γιατί οι 2 τελευταίοι στίχοι με Αγγίζουν τόσο πολύ που δεν το Χορταίνω, και θέλω να το ξανακούσω !!!








Αρχιπέλαγος...

Βιαστικό βήμα, μοιάζεις με κύμα
Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς νιώθω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές

Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık

Φωτεινό βλέμμα, νιώθω το αίμα
Με κοιτάς βρίσκω όσα μου 'χουν πει μύθοι μαγικοί
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές





Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık

Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος...


Στίχοι: Κώστας Μπαλαχούτης
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής & Μαρίνα Μανωλάκου ( Ντουέτο )




Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Με κοιτάς μες τα μάτια κι απορείς που δεν κλαίνε...

Αυτές τις Μέρες που δεν γράφω, αναρωτιέμαι τι μηνύματα θα περνάνε με τα τραγούδια που βάζω. Όσοι με ξέρετε καλά, γνωρίζετε ότι Σχεδόν Ποτέ δεν περνάω Άμεσο μήνυμα. Μπορεί να είναι πολύ πολύ πίσω... και μόνο το θολό μυαλό μου να έχει συλλάβει.

Αν κάποιος ακούσει το τραγούδι, θα καταλάβει .... Αααα, κάποια Κοπέλα πάει να φύγει, και αυτός την Αγαπάει και θέλει να προσέχει και φοβάται να μην του φύγει.... και και και και...



Ναι αυτό λέει με την 1η Ματιά. Τι λέει Ανάμεσα στους Στίχους ??? ... Γιατί βάζω την συγκεκριμένη Φωτογραφία ??? Ποιον Στίχο θέλω να Υπογραμμίσω και πως ?

Από μικρό παιδί μου άρεσαν οι Εικόνες που βγάζανε οι στίχοι. Γι' αυτό πάντα κάθε ανάρτηση συνοδεύεται από μία φωτό. Πολλές φορές για Μένα έχει περισσότερο Νόημα από Ότι το ίδιο το Τραγούδι. Και πολλές φορές το Τραγούδι παίζει Συνοδευτικό ρόλο στην Εικόνα, και όχι η Εικόνα στο Τραγούδι. Βέβαια πολλές φορές γίνεται και το αντίθετο. Τις περισσότερες φορές μου παίρνει πιο πολύ ώρα να βρω την κατάλληλη Εικόνα και όχι το Τραγούδι.

Οι πιο πολλοί βέβαια εστιάζουν στο ρεφρέν... Εγώ πάλι όχι. Συνήθως κοιτάω τα υπόλοιπα. Γιατί το ρεφρέν συνήθως είναι πασιφανές. Μπορεί όμως άλλοι στίχοι να δίνουν τέτοιο νόημα που είναι πιο δυνατό.

Ενώ λοιπόν όλοι θα εστίαζαν στο "Σ' αγαπώ να Προσέχεις", .... εγώ Κοιτάζοντας αυτά τα μάτια.... από το Τραγούδι Ακούω .....

"Με κοιτάς μες τα μάτια,μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα,τις χαμένες μου ελπίδες."



Σ' Αγαπώ να Προσέχεις...

Με κοιτάς μες τα μάτια
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα
τις χαμένες μου ελπίδες.

Το μηδέν του Σαββάτου
της αυγής το γαμώτο
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.

Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο
μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου 'χω.

Και φοβάμαι μη φύγεις
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.





Και φοβάμαι μη φύγεις
μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
σ' αγαπώ να προσέχεις.

Με κοιτάς μες τα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε
η αγάπη δε φεύγει
είναι μέσα μας λένε.

Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι
μεσ' την τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.

Με κοιτάς μες τα μάτια
και η μέρα τελειώνει
σαν τον ήλιο που φεύγει
με κοιτάς και νυχτώνει.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Όνειρα μεθυσμένα... σχέδια ματαιωμένα.... τηλέφωνα απεγνωσμένα....

Επειδή δεν ακούγεται πλέον (πολύ Σπάνια), το θυμίζω σε αυτούς που το Αγάπησαν (Προσωπικά το Λάτρεψα) και το προτείνω σε όσους δεν είχαν την Τύχη να το γνωρίσουν !!!

Στίχοι - Μουσική : Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Προσωπικές Οπτασίες

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα






Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα...

Κάποτε μία φίλη μου είπε ... "Συνέχεια βάζεις φωτογραφίες που οι Γυναίκες είναι με Πλάτη γυρισμένες". Πραγματικά αυτή και μία Άλλη που είχα βάλει σε μια άλλη Ανάρτηση με τρελαίνουν !!!

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.








Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)