Τετάρτη, Ιανουαρίου 27, 2010
Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή...
Το Απόλυτο... κομμάτι, που σαν το ακούω αγαλιάζει η Ψυχή μου... Όσο και αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς... θεωρώ μεγάλο Ροκά τον Πασχάλη !!!
Το αναζητώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις και το ακούω Αμέτρητες Φορές. Το βάζω ξανά και ξανά γιατί οι 2 τελευταίοι στίχοι με Αγγίζουν τόσο πολύ που δεν το Χορταίνω, και θέλω να το ξανακούσω !!!
Αρχιπέλαγος...
Βιαστικό βήμα, μοιάζεις με κύμα
Με χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς νιώθω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık
Φωτεινό βλέμμα, νιώθω το αίμα
Με κοιτάς βρίσκω όσα μου 'χουν πει μύθοι μαγικοί
Σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
Μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
Söyle aşkın yurdu nerde
gözünde sunerde sevgide ümit
söyle ne kadar sürecek
batının güneşi ufukta ışık
Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος...
Στίχοι: Κώστας Μπαλαχούτης
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής & Μαρίνα Μανωλάκου ( Ντουέτο )
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου