********* ********************** DSV Blog

Σάββατο, Μαΐου 01, 2010

Αμνησία, Συλλογική Λήθη, Εθελοτυφλία...

Το βίντεο αυτό το ανακάλυψα πριν μήνες. Γράφτηκε πολύ πριν τον ΔυΝαΤο Σεισμό της Ελλάδας.

Μου άρεσε πολύ, αν και είναι αρκετά "Κοκκινισμένο", αλλά όσα λέει είναι σωστά και αληθινά.

Και μου άρεσε γιατί μέσα από τον Σκληροπυρηνικό στίχο δεν τα ρίχνει μόνο στους πολιτικούς που τα τελευταία χρόνια έχουν ρημάξει τα πάντα, αλλά και στο Ψηφοφόρο που τους δίνει το δικαίωμα.

Αυτός, που τώρα φωνάζει.... "να τα πάρουνε από αυτούς που τα κλέψανε", και αποποιείται την Ευθύνη. Την όποια ευθύνη του Αναλογεί.

Δεν είναι κλέφτης μόνο αυτός που αρπάζει τα λεφτά, αλλά και αυτός που σφυρίζει αδιάφορα. Το σφύριγμά του μοιάζει πολύ με αυτό του Τσιλιαδόρου, του Συνεργού.

Γιατί ; Για μία θέση στο Δημόσιο, σε κάποιο Γνωστό, για να βολευτούμε. Αν κάποιος έχει μπει με βύσμα στο Δημόσιο.... άδικα χωρίς αξιοκρατία, τα λεφτά που θα πάρει δεν είναι κλεμμένα ; Δεν ανήκουν σε κάποιον άλλον, πιο ικανό που θα έπρεπε να πάρει την θέση ;

Άρα, αν πέσει στην αντίληψή του κάποια ατασθαλία, και ανακαλύψει να κλέβουν, θα μιλήσει ή θα σιωπήσει διαφυλάσσοντας τα δικά τους κλεμμένα ;


Άρα, αν υποθέσουμε ότι η προηγούμενη συλλογιστική μου έχει κάποια βάση... μήπως ήδη αστραπιαία, ήρθαν στο μυαλό μας πολλοί κλέφτες που ξέρουμε... τσιράκια των Μεγαλοκλεφτών ?

Σσσσσσσσ.... μας ακούνε.


Υ.Γ. Ααααα, το βίντεο αντενδείκνυται για Σοβαροφανείς-Πολιτισμένους που Μπουμπουκοφέρνουν. Και μιλάω ιδιαίτερα για την Μις Μπουμπούκα !!!






Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Σάββατο, Απριλίου 24, 2010

Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός να το συνεχίζει...


Ένα μήνυμα τυχαίο.

Μία απάντηση με ένα τραγούδι.

Ένα "Θυμάμαι" με "Γ" κεφαλαίο και η υγρασία του παλιού καιρού ήρθε στα μάτια.

Δεν το περίμενα. Πόνεσε Γλυκά.

Μπορεί και το τραγούδι να ήταν τυχαίο... αλλά μου έφερε Γλυκές μνήμες.... και Θυμήθηκα.

Δεν ήταν όμως μια απλή θύμηση. Έμοιαζε σαν σφαγή με το βαμβάκι.


Το "ευχαριστήθηκα" όμως γιατί μου άξιζε !!!





Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
Σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
Να σ ενοχλεί που χα γίνει σκιά σου
Τότε που η δική μου ευτυχία
Ήταν η δικιά σου δυστυχία
Κι απ το δεμένο μαντίλι
Που χα στα μαλλιά
Μ έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
Φίλοι απ την δουλεία
Μ έκριναν παλιά
Τα δυο σου χείλη

Θυμάμαι
Τίποτα δεν άξιζε να πάμε
Τίποτα απ τα πράγματα που τώρα
Μ έκανε η ζωή να μπορώ
Να τα λέω για δώρα
Θυμάσαι
Ώρα σου καλή όπου και να σαι
Τίποτα δεν βρήκαμε ν αξίζει
Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
Να το συνεχίζει...

Τ άσπρο κεντημένο σεντόνι
Έγινε πανί για τη σκόνη
Κι απ τον καινούργιο καθρέφτη
Που χω φέρει εδώ
Θα 'βλεπες τον ήλιο να πέφτει
Όπως βλέπω εγώ
Το παλιό μου εγώ
Να λέει στο φταίχτη

Θυμάμαι...



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share
Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "