********* ********************** DSV Blog

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 14, 2010

I am the passenger and I ride and I ride....

Η Σημερινή Ανάρτηση ανήκει σε έναν Fb-Friend ... τον George D. Nak.

Στην Πρόσφατη Profile φωτό του, που είχε τον Johnny Ramone, του έβαλα την παρακάτω ανάρτηση που είχα κάνει κάποιο αφιέρωμα στην Punk... Αφιέρωμα στην Punk ....... (Κλικ)


Την διάβασε, του άρεσε, και είχε να συμπληρώσει αυτά....

"Γειά σου Δημήτρη διάβασα όλο το ποστ σου. Οι Ραμόνς ήταν ουσιαστικά αυτοί που ξεκίνησαν το πανκ, με την μορφή που το γνωρίζουμε (σαν μουσικό κίνημα) από το 1977 και μετά... Αλλά στην ουσία το ξεκίνησε ο Iggy Pop με τους Stooges ήδη από το 1969.

Ο Ιγκυ Ποπ ο οποίος ήταν η βασική επιρροή των Ραμόνς, (μαζί με τους New York Dolls και τους Television) και για την ακρίβεια ήταν ο λόγος που γνωρίστηκαν...


Στο μακρινό 1974, στο Κουήνς της Νέας Υόρκης η ντίσκο και το γκλιτερ ροκ ήταν στο αποκορύφωμα τους. Αν άκουγες Ιγκυ Ποπ θεωρούσουν κάτι σαν εξωγήινος, οπότε η μουσική του, τα κοινά ακούσματα, ήταν αυτά που ένωσαν 4 πιτσιρικάδες να κάνουν παρέα και να σχηματίσουν το γκρουπ, που με τον μινιμαλισμό του και την απίστευτη ενέργεια του, άλλαξε και ανανέωσε τον χαρακτήρα του ροκ'ν ρολλ! "

και πρόσθεσε...

" ...Η ειρωνεία ήταν πως όταν πήγαν στην Αγγλία για πρώτη φορά (πρωτοχρονιά του 1977) οι Σεξ Πίστολς, οι Κλας και όλοι οι μετέπειτα πρωτοκλασσάτοι της Βρετανίας ήταν εκεί μέσα στο κοινό.

Και στο τέλος της συναυλίας σκαρφάλωναν από πίσω για να μπουν στα backstage καμαρίνια για να μιλήσουν με τους Ραμόνς.

Και παρά τον θρίαμβο στην Αγγλία, (Το περιοδικό Rolling Stone και το ΝΜΕ είχαν γράψει διθυραμβικά σχόλια) όταν γύρισαν πίσω στην Αμερική εξακολουθούσαν να είναι άφραγκοι..."

Δύο λέξεις μου ήχησαν κάπως και τις Boldαρα... Εξωγήινος και Άφραγκος. Πόσες φορές τα έχω νιώσει και τα δύο... Πόσες ???


Δεν μπορεί να κλείσει αλλιώς η Ανάρτηση από το Ιστορικό ....

The Passenger - Iggy Pop

I am the passenger and I ride and I ride
I ride through the city's backsides
I see the stars come out of the sky
Yeah, the bright and hollow sky
You know it looks so good tonight

I am the passenger
I stay under glass
I look through my window so bright
I see the stars come out tonight
I see the bright and hollow sky
Over the city's ripped backsides
And everything looks good tonight
Singing la la la la la.. lala la la, la la la la.. lala la la etc






Get into the car
We'll be the passenger
We'll ride through the city tonight
We'll see the city's ripped backsides
We'll see the bright and hollow sky
We'll see the stars that shine so bright
Stars made for us tonight

Oh, the passenger
How, how he rides
Oh, the passenger
He rides and he rides
He looks through his window
What does he see?
He sees the sign and hollow sky
He sees the stars come out tonight
He sees the city's ripped backsides
He sees the winding ocean drive
And everything was made for you and me
All of it was made for you and me
'Cause it just belongs to you and me
So let's take a ride and see what's mine
Singing la la la la.. lala la la [x3]

Oh the passenger
He rides and he rides
He sees things from under glass
He looks through his window side
He sees the things that he knows are his
He sees the bright and hollow sky
He sees the city sleep at night
He sees the stars are out tonight
And all of it is yours and mine
And all of it is yours and mine
So let's ride and ride and ride and ride
Oh, oh, Singing la la la la lalalala



Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".


Bookmark and Share


Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 10, 2010

Όσο μεγαλώνω τρέμω... γιατί... Είμαι ένας δραπέτης φως μου από τη ψευτιά του κόσμου....


Το ακούω αυτό το τραγούδι στο MP3 Player... τις τελευταίες μέρες...

Ούτε που ήξερα ότι το έχω... Τυχαία όπως και τα περισσότερα ... μου σφύριξε κάτι όμορφους στίχους... και με έστειλε στο πληκτρολόγιο...

Βέβαια γράφω σε Λάπτοπ, με Ιντερνετ που σέρνεται.... σε τραπεζάκι Σαλονιού με Ζέστη και δεν μπορώ να ακούσω το Τραγούδι στο YouTube όπως κάνω σε κάθε Ανάρτηση...

Μου λείπει, μου λείπει πολύ το Blog μου και οι Αναρτήσεις που όταν τις έγραφα ξεφόρτωνα και ένιωθα Όμορφα... Δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να το κάνω, αλλά το άγχος των ημερών από την μετανάστευση και διάφορες καταστάσεις το επιβάλουν... Ίσως να νιώσω καλύτερα....

" Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο,
μήπως στο γκρεμό πηγαίνω μ’ ένα εξπρές του λάθους.
Όσο με γνωρίζω μοιάζω μ’ όποιον καθρέφτη σπάζω,
όσο αγαπώ τρομάζω στις στροφές του πάθους. ".....

Τι όμορφοι στίχοι... παρόλα που είναι Αγχωτικοί στην περίπτωση της Λάθος Αποβίβασης...

Πόσοι δεν το σκεφτήκαμε ??? Πόσοι δεν αναρωτηθήκαμε αν η επιλογή μας είναι η σωστή και η πρέπουσα ??? Αν έχουμε πάρει λάθος δρόμο... και δεν έπρεπε...Λύση... δεν βρίσκεις... γιατί δεν ξέρεις το Μέλλον... Δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην γωνία... στην Στροφή... στην Καταιγίδα...

Απλά όπως λέει και ο Στίχος "Πάμε εμείς Μαζί και πίσω μην κοιτάς"... Μόνο Μπροστά χωρίς πισωγυρίσματα...

Μου είχε πει κάποτε κάποιος Καλός Φίλος .... " Για να μην έγινε... σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να γίνει... Μπροστά τώρα... σε Άλλα"... και είχε δίκιο. Μπορεί να μας πονάει, μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, μπορεί να μην το συγχωρούμε... αλλά για να έμεινε Πίσω... ήταν απλά για να Περάσει.

Και τι σημαίνει Αυτό ??? Πέρασε και δεν ακούμπησε ??? Όχι !!! Πρέπει να μελετηθεί, να Αναλυθεί, να κατανοηθεί έτσι ώστε να μην ξανάρθει και μας πληγώσει. Να μην μας ξαναβγάλει Εκτός Τροχιάς... και να παραμείνουμε στις Ράγες... της Ζωής...

Γιατί, αν περάσει και δεν μας προβληματίσει, και δεν του δώσουμε σημασία για να μην νιώσουμε τον Πόνο του αποχωρισμού, της στέρησης, της έλλειψης... τότε θα ξαναπεράσουμε από αυτό το δύσβατο μονοπάτι... πέφτοντας στις Ακριβώς ίδιες Λακούβες !!!

Και αυτό τι είναι ??? Βίωση ??? Όχι, απλά μια Ανούσια "Ζωή" χωρίς Έρωτα, χωρίς Πάθος, χωρίς Ζωή !!!

"Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλαό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…"

Ότι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς, χωρίς να φοβάσαι ... χωρίς να κοντοστέκεσαι... και αν δεν αξίζει, το αφήνεις, αποχωρείς... αλλά πάντα με Αξιοπρέπεια. Έτσι μόνο νιώθεις ότι το έχεις βιώσει Όμορφα, ότι έχει αφήσει κάτι καλό επάνω σου.

Δεν καταλαβαίνω μερικούς που όταν φεύγουν από κάπου, για να μειώσουν τον Πόνο του αποχωρισμού, εκμηδενίζουν τον άνθρωπο που πέρασαν έστω και κάποιες στιγμές μαζί...Αυτό τι είναι ??? Δεν γυρνάει στους ίδιους ??? Δεν ακυρώνουν την ίδια τους την Επιλογή ??? 

Έστω και να βγήκε Ψόφια... Δεν μπορεί, για να έκανε κάποιος τον κόπο να προσεγγίσει κάποιον άλλον, κάτι θα τον άγγιξε, κάτι θα του είπε η Ψυχή του... Μόνο αν κρατήσει όμορφο, και δεν πέσει στην παγίδα να το μειώσει... τότε κερδίζει....

Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε μήπως κάναμε λάθος επιλογή. Θα την βρει από μόνη της η Ζωή... και θα της δώσει τον δρόμο που της πρέπει... Απλά πρέπει να βαδίζουμε στον δρόμο που έτυχε να επιλέξουμε με ειλικρίνεια, Αγάπη, και Έρωτα...

Και ο Δρόμος θα είναι Όμορφος και Ουσιαστικός.

Το πολύ πολύ όταν θα τον βαδίζουμε Ανάποδα.... να τον μάθουμε Καλύτερα... για να μπορούμε την επόμενη φορά να τον Αποφύγουμε !!! Και αν βγούμε σε Γκρεμό... ας δοκιμάσουμε την Ακροφοβία μας.... και με το ρίγος του κενού... ας πάρουμε μια βαθιά Ανάσα... και Ξανά !!!


Η Ανάρτηση αυτή είχε σχεδιαστεί να υλοποιηθεί πριν από 3 ημέρες. Τα περισσότερα τα είχα σκεφτεί να τα γράψω μέρες τώρα... αλλά για να είμαι Ειλικρινής ορισμένα βγήκαν επηρεαζόμενα από καταστάσεις που περνάω... Και έτσι γίνεται Πάντα... Αλλά όπως Πάντα... Ηρέμησα κάπως... και ενισχύθηκαν οι Άμυνές μου... και οι Αξίες μου...


Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο,
μήπως στο γκρεμό πηγαίνω μ’ ένα εξπρές του λάθους.
Όσο με γνωρίζω μοιάζω μ’ όποιον καθρέφτη σπάζω,
όσο αγαπώ τρομάζω στις στροφές του πάθους.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα
ό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…
Μες στην καταιγίδα που αγαπάς μη ζητάς καμιά ομπρέλα
πάμε εμείς μαζί και πίσω μην κοιτάς…




σου ζητάω ένα πράγμα να μην με προδώσεις.
Είμαι ένας δραπέτης φως μου από τη ψευτιά του κόσμου
γίνε ο προορισμός μου αν θες να με σώσεις.

Ίσως έχω βγει εκτός τροχιάς μα είναι η ζωή μια τρέλα
ό,τι αξίζει πρέπει να το κυνηγάς…
Μες στην καταιγίδα που αγαπάς μη ζητάς καμιά ομπρέλα
πάμε εμείς μαζί και πίσω μην κοιτάς… (x2)

Όσο μεγαλώνω τρέμω μήπως πήρα λάθος τρένο.


Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".


Bookmark and Share


Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".