********* ********************** DSV Blog

Τρίτη, Νοεμβρίου 09, 2010

Μοναξιά το λιμάνι ... ήλιος δε λέει να βγει ...



Στην Εποχή του Φόβου ...

της Μοναξιάς ...

χωρίς Επικοινωνία ...


Στην Εποχή της Ανέπαφης γνωριμίας...

του Ανεγκέφαλου Sex...

του παγωμένου Πηδήματος ...





Στην Εποχή της Αποχής...

της Ανέραστης Επιβολής ....


Στην Εποχή του ...

Χωρίς εσένα


Όταν κάτι τελειώνει,
λιώνει ο πόνος το χιόνι,
γιατί είναι ζεστός,
σαν τον ήλιο ζεστός.
Και μετά ξημερώνει,
είμαι ακόμη πιο μόνη,
κι εσύ δυνατός, όλο πιο δυνατός.

Όμως ξέρω μια μέρα,
ίσως χρόνια μετά,
θα μετρήσω ξανά τα σπασμένα,
χωρίς εσένα, χωρίς εσένα.
Τα φτερά μου θα απλώσω
και θα φτάσω ψηλά,
να κοιτάζω τα ξεθωριασμένα,
χωρίς εσένα, χωρίς εσένα.





Όταν μένει σημάδι,
από ψεύτικο χάδι,
ξενυχτά μια πληγή,
πάλι ως την αυγή.

Μοναξιά το λιμάνι,
σ’ αγαπώ μα δε φτάνει,
ήλιος δε λέει να βγει
μες στη νύχτα μου αυτή.

Όμως ξέρω μια μέρα,
ίσως χρόνια μετά,
θα μετρήσω ξανά τα σπασμένα,
χωρίς εσένα, χωρίς εσένα.
Τα φτερά μου θα απλώσω
και θα φτάσω ψηλά,
να κοιτάζω τα ξεθωριασμένα
χωρίς εσένα, χωρίς εσένα. (x2)

Μοναξιά το λιμάνι,
σ’ αγαπώ μα δε φτάνει,
ήλιος δε λέει να βγει
μες στη νύχτα μου αυτή.

Ελευθερία Αρβανιτάκη & Σταύρος Σιόλας


Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Παρασκευή, Νοεμβρίου 05, 2010

Suddenly you're in my life, part of everything I do ...

Ένας απρόσμενος πυρετός 38,2...

ένα μήνυμα,

το Σάββατο που έρχεται...

και να η Ανάρτηση.


Βέβαια την είχα έτοιμη στο μυαλό μου από πιο πριν.

Πριν μερικούς μήνες που είδα την ταινία Ολόκληρη.

Μέχρι τότε είχα δει μόνο αποσπάσματα ...

Την 1η φορά που την είχα δει... ήμουνα κάτω από 10 ...




Θυμάμαι είχα απορήσει τι είναι αυτά τα τετράγωνα χρωματιστά που του προσέφερε η κοπέλα στον Τραβόλτα και αυτός μένει Αδιάφορος ...

"Σοκολατάκια" ... είχε απαντήσει ο Πατέρας μου στην ερώτησή μου ... " Τι ήταν αυτά ??? "

Τι Σοκολατάκια ξανα αναρωτήθηκα ... Αυτή ήθελε να κάνει Sex μαζί του.

Ε, όταν το είδα Μεγάλος πλέον κατάλαβα.


Και παρόλο που μεγάλωσα, και όπως στους περισσότερους άντρες θα έκανε μεγαλύτερη εντύπωση η αδιαφορία, εγώ δεν απόρησα ξανά. Τώρα τον Κατάλαβα Καλά !!!


Δεν ήταν αυτό που ζητούσε... όπως τα άλλα Αρσενικά που με το πρώτο ... πήγαιναν την κοπέλα στο Αυτοκίνητο που είχαν παρκάρει έξω από την Ντισκοτέκ... Κάτι σαν κινητή Γκαρσονιέρα ...


Δεν ήθελε Αυτό... Δεν έψαχνε Αυτό ...


Παρόλο που είχε όλες τις Γυναίκες στο Πιάτο... Παρόλο που θα μπορούσε να έχει διαφορετική κάθε μέρα... αυτός έμενε χωρίς Sex...


Όχι ότι δεν το ήθελε... Αναζητούσε όμως κάτι το Διαφορετικό... κάτι που θα του έκανε Έρωτα πρώτα στο Μυαλό.

Προτιμούσε να κάνει πρόβες με τις ώρες με την γυναίκα που του κέντριζε το ενδιαφέρον...

Που πετούσε αιχμηρές ατάκες ... και όχι τις συνηθισμένες Χαζογκομενίστικες Μπούρδες...


Αυτό ήθελε ... όχι το ΑντιΕρωτικό SEX...



Γιατί δεν έκανε απλά έρωτα... αλλά χόρευε στο κρεβάτι ...

Και δεν αποζητούσε απλά μία Γυναικεία Μορφή ... αλλά κάτι Διαφορετικό... κάτι Παραπάνω ... κάτι .......


More than a Woman ...


Oh, girl I've known you very well
I've seen you growing everyday
I never really looked before
but now you take my breath away.

Suddenly you're in my life
part of everything I do
you got me working day and night
just trying to keep a hold on you.

Here in your arms I found my paradise
my only chance for happiness
and if I lose you now I think I would die.





Oh say you'll always be my baby
we can make it shine, we can take forever
just a minute at a time.

More than a woman, more than a woman to me
more than a woman, more than a woman to me
more than a woman, oh, oh, oh.

There are stories old and true
of people so in love like you and me
and I can see myself
let history repeat itself.

Reflecting how I feel for you
thinking about those people then
I know that in a thousand years
I'd fall in love with you again.

This is the only way that we should fly
this is the only way to go
and if I lose you I know I would die.

Oh say you'll always be my baby
we can make it shine, we can take forever
just a minute at a time.

More than a woman, more than a woman to me
more than a woman, more than a woman to me
more than a woman, oh, oh, oh.




Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Τρίτη, Νοεμβρίου 02, 2010

Before the world got small ... Before we knew it all ...

Ναι ...

Όταν έχουμε χάσει το δρόμο ...

Όταν κατευθυνόμαστε στο Αδιέξοδο ...

Όταν έχει χαθεί ο Έρωτας και σχεδόν έχει Αφανιστεί...


Καλό είναι να γυρίσουμε εκεί ...



Όπου τα όλα ήταν πιο αγνά και αθώα ...

Όπου Δεν τα ξέραμε Όλα και ακούγαμε τον Άλλον μήπως και μάθουμε τίποτα...

Όπου ένα παγκάκι και το πράσινο χορτάρι ήταν αρκετό για να ανθίσει ο Έρωτας ...

Όπου δεν χρειαζόταν να μας τα Προσφέρουν Όλα... γιατί είχαμε την ανάγκη να Προσφέρουμε και εμείς κάτι ...

... εκεί που Πραγματικά ήμασταν Όμορφοι ...




When we Were Beautiful - Bon Jovi

The world is cracked
The sky is torn
I'm hanging in
you're holding on

We can't pretend
That nothing's changed
Living in the shadows
Of the love we made

[Chorus]
Back when we were beautiful
Before the world got small
Before we knew it all
Back when we were innocent
I wonder where it went
Let's go back and find it

Some dreams live
Some will die
But the you in me
Is still alive
Now am I blessed?
Or am I cursed?
Cause the way we are
ain't the way we were

[Chorus]
Back when we were beautiful
Before the world got small
Before we knew it all
Back when we were innocent
I wonder where it went
Let's go back and find it

The world is cracked
The sky is torn
So much less
Meant so much more

[Chorus]
Back when we were beautiful
Before the world got small
Before we knew it all
Back when we were innocent
I wonder where it went
Let's go back and find it

Back when we were beautiful
Back when we were beautiful
Back when we were beautiful
Back when we were beautiful

Πέμπτη, Οκτωβρίου 28, 2010

Η βροχή δυναμώνει, η νύχτα τελειώνει, στο κρύο παγώνει, ΣΙΩΠΗ ...




Δεν χρειάζονται λόγια ...

Μία Όμορφη Φωτογραφία και ένα Όμορφο Τραγούδι ... κάνουν τα λόγια ... Σιωπή !!!





Βροχή

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας

Η βροχή
στο δρόμο θυμώνει
σιωπή
στο σπίτι ξαπλώνει
έξω νυχτώνει,το φως τελειώνει
κι η νύχτα αγκαλιάζει
ένα παιδί.

Βροχή,τα σύννεφα τρέχουν
ψηλά τα χιόνια αντέχουν
η νύχτα ξαπλώνει
το κρύο παγώνει
στο χώμα τρυπώνει
ένα κορμί.

Μέσα μου κάπου βαθειά
ο ήλιος με λιώνει
άσπρα σεντόνια η σελήνη σου
ψύχρα απλώνει.
Κι εσύ,σαν τζάμι θολώνεις
δειλά το χέρι απλώνεις
η βροχή δυναμώνει
η νύχτα τελειώνει
στο κρύο παγώνει
σιωπή.


Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".

Τετάρτη, Οκτωβρίου 27, 2010

Εγώ θα συνεχίζω να βαδίζω, για ένα μακρινό γι’ αυτούς ορίζοντα ...

Σήμερα σε κάποιο τοίχο ( τον γνωστό Τοίχο Ιδεών ) μιλούσαμε για το Polliticaly Correct... και την Αντισυμβατικότητα.

Και ότι δεν είναι μόνο οι Πράξεις μας και τα Λόγια μας που μιλάνε αλλά και η Εικόνα μας, που πολλές φορές δεν μιλάει μόνο... αλλά Φωνάζει.

Και ήρθε και έδεσε με ένα σχόλιο " Κι άλλη φορά να είσαι καλύτερος οικοδεσπότης! :))))) " .... ( για τα Χθεσινά Χρόνια Πολλά και την στάση μου στις Ευχές )

Δηλαδή πως είναι ο Καλός Οικοδεσπότης ??? Αυτός που πράττει όπως θέλουν οι Άλλοι ... Όπως Πρέπει ... όπως έχουμε Συνηθίσει ... Όπως θέλει και Ορίζει ο Καθένας ...

Δηλ. Όλοι οι Άλλοι εκτός από Εμάς ... Εμείς απλά πρέπει να είμαστε καλά Πιόνια, να φοράμε ένα Χαμόγελο και να είμαστε Ευχάριστοι ...

Ήθελα να γράψω Πάρα Πολλά αλλά δεν θα το κάνω...

Θα μείνω σε ένα Ποίημα που το έγραψα πριν 18 χρόνια όταν ήμουνα ο Νέος της Φωτό ...

Τότε που Φωνάζανε τα Μακριά Μαλλιά ...


(5) Κι ας με φωνάζουνε αυτοί αλήτη... (Απρίλιος 1992)

Στον κόσμο τον δικό τους όσο ζούσα

Με λέγανε καλό παιδί και ήσυχο

Μα ούτε στα όνειρα μου δεν μπορούσα

γι αγάπη να σκεφτώ, ήταν αφύσικο



Κι’ όσο περνούσε ο χρόνος προσπαθούσα

Να βρω κάποια δρομάκια που ‘ναι απάτητα

Μα πιο πολύ απ’ όλα λαχταρούσα

Να βγω απ’ το δρόμο αυτό που βγάζει στ’ άδυτα



Γι’ αυτό και εγώ μονάχος μου γυρνούσα

Σε τόπους μακρινούς μιας άλλης σφαίρας

Που ήταν ουτοπικοί και όλοι φάνταζαν

Σαν κάποιο δημιούργημα της όγδοης ημέρας



Και τώρα πια σαν ξένο με κοιτάνε

Σαν κάποιο άγνωστο χωρίς ταυτότητα

Δεν θέλουν πλέον πια να μου μιλάνε

Για άγριο με περνούν χωρίς οντότητα



Οι πράξεις μου δεν είναι η αιτία

Το ξέρω από πριν κι’ απ’ τα’ άλλα τα παιδιά

Ο λόγος που σαν βάρβαρο με βλέπουν

Είναι κάμποσοι πόντοι πιο μακριά μαλλιά



Κι ας με φωνάζουνε αυτοί αλήτη

Στοιχείο αναρχικό χωρίς ιδανικά

Εγώ θα συνεχίζω να βαδίζω

Για ένα μακρινό γι’ αυτούς ορίζοντα


Bookmark and Share




Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".