Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι, ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι ...

Αφιερωμένο στους "Αγανακτισμένους" με τις Μούτζες ...

Όπως έγραψα και χθες σε ένα Στάτους, κάποιος γείτονας συντηρητικών Ιδεών και πεποιθήσεων ... μου είπε ... "Πήγανε Πλήρωσε την Εφορία ... μην την αφήνεις ... Το ξέρω ότι είναι άδικο να βάζουν σε Άνεργο 200 € φόρο ... αλλά θα χρειαστείς κάποια στιγμή Φορολογική Ενημερότητα. Μας έχει δέσει έτσι το Κράτος ... Τι να κάνουμε ??? " 

Ε βέβαια ... Τι να κάνουμε ??? Να σκύβουμε λοιπόν σε κάθε Νταβατζίδικη Εντολή τους ... και να τους γλύφουμε και από πάνω ...

Να μην Αντιδρούμε ... Να μην Αντιστεκόμαστε ... Ότι και να μας κάνουν ... ότι και Φόρο και Χαράτσι να μας βάλουν ... εμείς να πάμε αμέσως και να το πληρώσουμε ... επειδή μας εκβιάζουν με την φορολογική ενημερότητα ... με την διακοπή του ρεύματος ... του νερού ... της κατάσχεσης και της φυλακής.

Και εμείς να τα δεχόμαστε έτσι ... Χωρίς Καμία Αντίσταση ... Χωρίς λέξη ... Με σκυμμένο το κεφάλι .. και την γλώσσα απλωμένη ... έτοιμη να πιάσει δουλειά στον κάθε επιτήδειο για να βάλει το παιδί μας σε δουλειά ... να πάρει κανένα επίδομα ... να κάνει κανένα σεμινάριο ... και να μας έχει συνέχεια δεμένο με την Υποχρέωση ...

Καλά να πάθουμε τότε ... Όχι μόνο αυτή την Κρίση ... αλλά Τρισχειρότερη αξίζουμε ... Αφού σε όποιο Νταβαζιλίκι .. εμείς λέμε ΝΑΙ ... και τρέχουμε σαν τα φοβισμένα ετοιμοθάνατα κουφάρια ( έτσι μας καταντήσαν πλέον ) ... να καταλαγιάσουμε την όρεξη των Όρνεων ... που είναι έτοιμα να επιτεθούν δευτερόλεπτα μετά την τελευταία πνοή σου ... Ναι ... τον Θάνατό σου θέλουν ... Με αυτόν ζουν ... Με αυτόν Χορταίνουν ... 

Και είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο ... ότι όποιο φόρο ... όποιο χαράτσι ... βλέπουν ότι περνάει ... μετά το κάνουν πιο βαρύ ... πιο ασήκωτο ... Όταν όμως ο λαός δεν μασάει ... και δεν τρέχει φοβισμένος να το πληρώσει ... ακόμα και να έχει κάποια τελευταία λεφτά ... τότε μόνο το ξανασκέφτονται ... και καταλαβαίνουν ... ότι δεν περνάνε όλα ... 

Αλλιώς ... θα καταλήξουμε ... να μας πηδάνε αβίαστα ... και αφού σκουπίζονται να μας ρωτάνε στο τέλος ...

Σου Άρεσε Μωρό μου ??? 

Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους...

που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.





Όπου σιγή και πατρίς

Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member


Μαζεύω ονείρατα πριν φύγει ο χειμώνας
κι αρνιέμαι την πίστη στη δύναμη της εικόνας.
Έχω το νου μου, μη μας πάρει η ντροπή στο κατόπι.
Μη σε ξενίζει, κι όμως, υπάρχουν οι τρόποι.
Ξεκάθαρο το μήνυμα, χωρίς παζάρια,
απ’ τις ψαχτούρες σου στ’ ανοιχτά μου τα συρτάρια
πέσαν στα χέρια σου μυστικά δήθεν ευρήματα.
Μισοπιωμένε, θα σου στερήσω τα προσχήματα,
κάνε μεταβολή κι άκου σε χρόνους άφταστους,
ντουμπλαρισμένο το παρόν σου από τυχάρπαστους.
Κοίτα, σου βάλαν βραχιολάκι μωρού από μαιευτήριο
κάκιστο αντίγραφο με πωλητήριο,
μελλοντική εκδοχή, εμπορικό ανακοινωθέν,
αναλώσιμο υλικό, κόστος μηδέν,
εκδοχή β’ χωρίς αντιπαράθεση,
εκμετάλλευση έργου με κατευθείαν ανάθεση.
Και ζηλεύουν οι αγγέλοι.
Το αφεντικό τους έχει μόνιμα το δάχτυλο στο μέλι,
κι η ζαλισμένη αγέλη το πάει χωλαίνοντας,
συναινεί και ζει πεθαίνοντας.
Γι’ αυτό πριν φύγει ο χειμώνας μαζεύω ονείρατα,
τα ντανιάζω μέσα μου, δίπλα στα κρίματα,
και βαφτίζω τη φαρσοκωμωδία αυτή που ζεις
Όπου σιγή και πατρίς.
Ξαλαφρωμένος συνεχίζω το κατεβατό μου,
κάποιοι ίσως να ονειρεύονται τον σταματημό μου,
χρεώνοντάς τον στις παράπλευρες απώλειες.
Ξένα προστάγματα, ποινές εγχώριες.
Τόσα χρόνια ξεροσταλιάζουνε δαύτοι,
εγώ μουλάρωνα και δε με κάνανε ζάφτι,
με σημαδεύανε με έργα και με λόγια άσφαιρα.
Κοίτα τα μάτια μου, καθαρά και ξάστερα
Συγνώμη λοιπόν για την παράλειψη,
όσοι στηρίζουν όσα λένε κατηγορούνται για συγκάλυψη,
για αιρετικές απόψεις και ιδέες άχρωμες,
για νέες ηθικές και πράξεις άνομες.
Κατηγορούνται κι όσοι καθημερινά πλάθουν τον κόσμο τους
και μοναχοί τους τραβάν τον δρόμο τους,
κι εξοντώνονται όσοι ταιριάζουν και μοιάζουν τσούρμο
από μια κοινωνία βαμμένη με φούμο.
Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους,
που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.
Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι
ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι,
καλή σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία,
μάπα το σενάριο, μα δεν έχει σημασία,
συμμετέχουμε όλοι σαν ήρωες επιφανείς
στην κωμωδία Όπου σιγή και πατρίς ...

Έλα Μωρέ ... τι σε Νοιάζει εσένα ... γιατί Χαλιέσαι ???

Σήμερα από το πρωί γυρνάει ένα θέμα ... από ένα περιστατικό που είχα ζήσει χρόνια πριν ... και είπα να το γράψω ... 

Έχω δει πολλούς να λένε ... "Γιατί χαλιέσαι μωρέ ... Τι σε νοιάζει ???" ... και όλοι βέβαια να κοιτάνε την βόλεψή τους. Και όταν την πετύχουν ... δεν τους νοιάζει τίποτα παραπάνω από αυτό.

Θυμάμαι και τον αδερφό μου ως συνοδηγό να λέει ... Γιατί κορνάρεις σε αυτόν ... αφού περνάς εσύ ... τι σε νοιάζει αν έχει κλείσει τον δρόμο ... ή ... αφού προλαβαίνεις να περάσεις και δεν θα πέσει επάνω σου ... γιατί να τον ειδοποιήσεις ... ??? Όλο στην Τσίτα είσαι ... Βέβαια το ότι μπορεί να πέσει και να σκοτώσει κάποιον άλλον δεν μας νοιάζει ... αρκεί να μην είμαστε εμείς αυτοί ... Ε κάποια στιγμή στατιστικά ... θα είμαστε εμείς αυτοί οι άλλοι ...

Θυμώνω λοιπόν περισσότερο ... όταν μου λένε ... μην θυμώνεις ... Και δεν το κρύβω ότι κάποιο διάστημα ένιωθα και κάπως ενοχικά για τον θυμό μου ... Ότι ασχολούμουνα και με άλλα πράγματα ... Ότι αντιδρούσα στην αδικία και ας μην ήταν εις βάρος μου ... Ότι διόρθωνα το στραβό ... και ας μην ήταν έξω από το σπίτι μου ... 

Δεν είναι ψυχοφθόρο αυτό ??? μου λέγανε ... Να ασχολείσαι με όλα αυτά ... δεν χαλιέσαι ???

Αν ασχολούμασταν λίγο όλοι με το άδικο και το στραβό του δίπλα μας ... δεν θα ήμασταν τώρα σε αυτά τα χάλια ... Έτσι πιστεύω εγώ ... και όχι μόνο ... http://dsvsval.blogspot.gr/2010/06/blog-post_19.html

Όταν λοιπόν μου αναφέρουν ... "Γιατί μωρέ Ασχολείσαι ...  ??? Άσεεεεε ... " ... Άσε το λαμόγιο να κλέβει και να μην λες τίποτα ... Άσε τον Μάστορα να σε σφάζει ... και να μην σου κόβει και απόδειξη ... και άσε όλη την Υποκρισία και τον Ωχαδερφισμό ... να μπολιάζεται ... και να μεγαλώνει τόσο ... που μετά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα ... από το να παραδωθείς στην άδικη μοίρα σου ...

Ήταν λοιπόν μια φορά ... πριν από κάτι χρόνια ... βράδυ ... και περνούσα με το αυτοκίνητο από μια πλατεία ...

Στο επόμενο δεξί δρομάκι ήξερα ότι έχει ΣΤΟΠ ... όπως σε πολλά στενά δρομάκια γύρω από τις πλατείες ... Μία Θεια λοιπόν ( έτσι λέω εγώ ... τις κατίνες ώριμες ... που δεν τις νοιάζει τίποτα άλλο από την πάρτη τους ) βγαίνει με χιλιόμετρα από το στενάκι ... και πάει να μπει κατευθείαν στην Πλατεία ...

Ενώ προλάβαινα να περάσω άνετα ... χωρίς να με χτυπήσει ... όταν την είδα κόλλησα απότομα και παρατεταμένα ... το χέρι μου στην Κόρνα βγάζοντας ένα συνεχόμενο ήχο ... Ντιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιινννννν ... Βέβαια είχα τσεκάρει ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο γύρω ... και δεν πήρα το ρίσκο να τρομάξει και να πέσει σε κάποιον πεζό ... ή άλλο αυτοκίνητο.

Η Θεια ... τα παιξε ... Πετάχτηκε ... τρόμαξε ... ταράχτηκε ... και μετά το στιγμιαίο ΣΟΚ ... που έπαθε καταλαβαίνει ότι η κόρνα είναι από μένα ... και με κοιτάει με τεράστια απορία ... Σχεδόν σταματάω και τις δείχνω και παράλληλα της φωνάζω ... "Έχει ΣΤΟΠ" ... και φεύγω σιγά σιγά .. Την βλέπω να κοιτάει με τους καθρέφτες το σήμα ... και να αναρωτιέται μάλλον "Ωχ τι έκανα" ...

Μετά από λίγες μέρες ... ξαναπερνάω ακριβώς από το ίδιο σημείο ... ( περνούσα συχνά από εκεί ) ... και βλέπω την θεια ... να ξαναβγαίνει από το στενάκι ... λες και στήσαμε το ίδιο σκηνικό που είχαμε ζήσει ... 

Δεν με είδε όμως ... και δεν με πρόσεξε ... Βγήκε πολύ πολύ σιγά στα όρια της πλατείας ... και σχεδόν κόλλησε στο τζάμι ... για να βλέπει αν έρχεται κάποιος ... και μετά βγήκε σιγά σιγά ... και ακολούθησε την πορεία της ... Άρα λογικά περνούσε συχνά από εκεί ... Πόσες φορές λοιπόν θα είχε βγει ... σαν καρμανιόλα από εκεί ... 

Δεν φαντάζεστε πόσο όμορφα είχα νιώσει ... Σχεδόν είχα ανατριχιάσει ... Ένιωθα πολύ δικαιωμένος ...

Η στιγμιαία Τσίτα εκείνης της ώρας ... που της έλεγα "Έχει ΣΤΟΠ" ... το Χάλασμα που λένε μερικοί ... έκανε σημαντικό έργο ... και ίσως να έχει σώσει την ζωή ενός μικρού παιδιού που πετιέται από την εκκλησία ... την ζωή ενός ηλικιωμένου ... που με το μπαστούνι του ... περνάει την πλατεία ...

Μια φωνή λοιπόν ... ένα κορνάρισμα ... μια επισήμανση ... μπορεί ΝΑΙ ... να σώσει μια ζωή ... και παραπάνω ... Μπορεί να κάνει τον Κόσμο μας καλύτερο και πιο Ευσυνείδητο ...

Ο Ωχαδερφισμός ... και η Αδιαφορία μόνο μπορεί να τον Καταστρέψει ... Μόνο η Αδιαφορία και οι Αμέτοχοι ...