Έχω Φετίχ με αυτές τις Κάλτσες ... τι να κάνω ...

Αποφάσισα να μην συνυπάρχω πια με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φτηνό έπαινο...

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έχω γίνει υπεροπτική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν χαρίζω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.

Αποφάσισα να μην συνυπάρχω πια με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φτηνό έπαινο. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι’ αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα.

Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Μέριλ Στριπ

Fucking ... Εγωίστρια ( τάχα μου ) Πονεμένη ... που τραβάει τα Πάνδεινα ... Ελληνάρα Μάνα ... !!!

Δημήτρη Δημήτρη Δημήτρη ... έλα έλα έλα ... ακούω από την Μάνα μου να φωνάζει με την Κούραση και τον Πόνο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της ...

Είδα να κουβαλάει μία Λεκάνη γεμάτη με Γλάστρες Πήλινες ... γνωρίζοντας ότι έχει θέμα με το γόνατό της ...

Άνοιξε την πόρτα ... είπε και κούτσαινε με το τόσο μεγάλο βάρος ...

Άστο κάτω να το πάω εγώ στα σκουπίδια ... είπα ...

Όχι Όχι .. θα το πάω εγώ ... λέει ...

Άστο κάτωωω Φωνάζω ...

Το Αφήνει ... το Σηκώνω ... και κόντεψε να μου έρθει στην Μάπα ... γιατί ζύγιζε δεν ζύγισε μισό κιλό ...

Οι Γλάστρες ήταν Πλαστικές ... και Τζούφιες ...

Γιατί έπρεπε να φωνάζει εμένα να σου ανοίξω την πόρτα ???? φωνάζω ... Ήταν τόσο βαρύ αυτό που κουβαλούσες και κούτσαινες κιόλας ??? Γιατί δεν το άφηνες κάτω ... να ανοίξεις την πόρτα ??? και δεν χρειαζόταν κιόλας ... Ήταν τόσο ελαφρύ που μπορούσες να το ανοίξεις Άνετα με το ένα Χέρι ...

Γιατί όλη αυτή η Αναστάτωση ... και να με κόψεις κι εμένα από την δουλειά μου και να με τρομάξεις ???

Γιατί ( με κλαψομούνικο Ύφος ) ... και κλαψ .. και σνίφ ... έχω από το πρωί και δεν μπορώ άλλο ... και σνιφ ... και μες την Κλάψα ...

Ε σταμάτα ... Μην κάνεις άλλες δουλειές .. αν δεν μπορείς να σηκώνεις ούτε μισό κιλό ...

Παίρνω την Λεκάνη ... της δίνω ένα Σουτ ... και πάνε κατευθείαν έξω στον Δρόμο ... Με τόσο Βάρος .. το πόδι μου θα έπρεπε να σπάσει της είπα ... Παλιολαμόγιο ... Δεν θα με Κοροιδεύεις της λέω ... για να σε Λυπηθώ ...

Fucking ... Εγωίστρια ( τάχα μου ) Πονεμένη ... που τραβάει τα Πάνδεινα ... Ελληνάρα Μάνα ... !!! ( Αυτή η Ζαφειρίου μας γ@μησε την Πιάτσα ... )

Τα Νούμερα ... ΜΟΝΟ με τα Νούμερα Ασχολούνται ...

Το Προσφυγικό κάποια στιγμή ... θα σταματήσει ... θα ξεφουσκώσει ... θα ξεπεραστεί ...

Κάποια στιγμή ... θα αδειάσει η Συρία ... ή θα σταματήσει ο Πόλεμος ...

Μετά από όλη αυτή την Ιστορία, ας Αναλογιστούμε τι Κύρος ... τι Όνομα ... και πόσο Σεβασμό θα έχει Φορτωθεί η Ελλάδα ... με τον Αλέξη Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση Σύριζα ...

Σε μερικά χρόνια θα μπαίνει η Ελλάδα σε Γιούρογκρουπ, και θα σηκώνονται όρθιοι ... Η Ελλάδα θα είναι Χώρα άξιας Νόμπελ Ειρήνης και Συμφιλίωσης ...

Ποιο λογιστικό έλλειμμα μπορεί να σταθεί μπροστά στην Αγάπη και Καλοσύνη αυτής της Χώρας ??? Ποιος θα ακούει τον Μπουμπούκο όταν θα λέει ότι το πλεόνασμα είναι 3% και όχι 5% ??? Ποιος θα ακούει την Παρλιακή που θα τσιρίζει ότι δεν θα χουμε χαρτί Υγείας ??? Ας σκουπιστούμε με χαρτί Κουζίνας και Χαρτοπετσέτες, όπως κάνουν πολλοί όταν ξεμένουν ... 

Η Ελλάδα επανακτά σιγά σιγά την Αίγλη της και τον Σεβασμό που της Πρέπει. Όλοι .. ο ένας μετά τον άλλον δίνει Συγχαρητήρια ... και Στηρίζει ... Ακόμα και η Μέρκελ είπε ότι δεν θα αφήσει την Ελλάδα μόνη της στο Προσφυγικό ... Ο Σόιμπλε ??? Μούγγα ... Αλλά ποιος τον ΜΠΙΠ Αυτόν ??? Ας κάνει μόνο Στυγνούς Υπολογισμούς με το Κομπιουτεράκι του ... και ας τα μετράει όλα με τα Νούμερα ... Τα Νούμερα ... ΜΟΝΟ με τα Νούμερα Ασχολούνται ...

Αλλά όταν πέφτει και κοιμάται ... ή όταν θα φύγει απ την Ζωή ... ένα Νούμερο θα τον Βασανίζει ...


Το Νούμερο των Πνιγμένων Προσφύγων και Μεταναστών !!!

Ας Πίνουνε Όσο Θέλουνε ... Εγώ θα Χαμογελάω ... Θα Πίνω ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ...

Θα γράψω μία σύντομη Μυθοπλασία ...

"Είμαστε μια οικογένεια που δεν αντέχουμε Οικονομικά... Χρωστάμε Παντού ... και τα χρήματά μας δεν φτάνουν με τίποτα ...

Χρωστάμε στην ΔΕΗ ... στην Ύδρευση που μας τα χουν κόψει 2- 3 φορές το καθένα ... κανά 2 Καταναλωτικά ... και έχουμε να βγούμε σε ταβέρνα 2 χρόνια ... Καλά μην πω για Διακοπές ... Ούτε καν Εκδρομή ...

Πριν μια βδομάδα ... ήρθαν 10 άτομα και ήπιαν νερό από την βρύση μας ... Ωχ ... αμέσως θυμήθηκα ότι μας είχαν κόψει κάποτε το νερό ... 10 ακόμη την άλλη μέρα ... και την άλλη μέρα ... Διψούσανε ... Διψούσανε Πολύ ... Μέχρι Αφυδάτωσης ...

Οι Γείτονές μου από την Πρώτη κιόλας μέρα .. πήραν την Πεταλούδα από την Βρύση ... και Μάλιστα καλύψανε τις Βρύσες με γλάστρες μπροστά ... Όχι ότι δεν έχουν ... Όλοι έχουν φράγκα ... Αλλά γιατί οι ΞΕΝΟΙ να Πίνουν το Νερό ΤΟΥΣ ??? ΌΧΙ ... Να πάνε Αλλού ...

Εγώ όμως δεν την έκρυψα και δεν πήρα ούτε την πεταλούδα ... Ας Πίνουνε Όσο Θέλουνε ... Εγώ θα Χαμογελάω ... Θα Πίνω ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ... μέχρι να μου το κόψουνε ... και ΑΝ μου το κόψουνε ... δεν θα αγοράσω τσιγάρα ... ή κρέας ... ή ψωμί ... και θα πάρω Εμφιαλωμένο ...

... ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΠΙΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ !!! "

Μαγαζάτορες έδειραν περιφερειακό σύμβουλο επειδή μοίραζε νερά και τρόφιμα σε πρόσφυγες, ενώ οι ίδιοι οι μαγαζάτορες λίγο πιο πέρα πουλούσαν 2 ευρώ το μπουκαλάκι νερό.

Lyrics: ΒΑΣΤΑ

Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του 
στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του
Σαν πενηντάρης πεισματάρης στην Κριστιάνια 
Στην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια


Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλά
στην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλά
σαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιά
σαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.

Σαν την αγερασιά ενός Σούφι στο Βαρανάσι 
σαν το καντήλι που καίει στα γκρεμνά σε εικονοστάσι
Σαν την αλυγισιά εξόριστου Θιβετιανού στην Κίνα, 
σαν το γέλιο παιδιού στην Τσιάπας που κοροϊδεύει την πείνα


Βάστα όπως στο Κίεβο τώρα, οι Εβραίοι και οι Ρομά
σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά
σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα.

Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους 
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους 
ποθούν την απόλυτη εξουσία.


Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.


Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασης
σαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασης
σαν επιζώντας απ' το Φαρμακονήσι και αζήτητος
σαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.


Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί της 
σαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή της

Σα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριά
σα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά. 


Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνης
σαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης. 
Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδα
σαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.


Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιά
σαν του μεγάλου φαραγγγιού τη διπλή αντιλαλιά.
Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιό 
σα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.


Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους 
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους 
ποθούν την απόλυτη εξουσία.


Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,

άκου το χτες πως βαριανασαίνει.