Αφιερωμένο ... Όνειρα, φτερά μου χάρτινα πάρτε με απαλά ως τ' ουρανού την αγκαλιά Να 'φευγα, και τι δε θα 'δινα να μπαινα κρυφά στου φεγγαριού κάποια γωνιά
Όνειρα, με μάτια κόκκινα που κλεισαν βαριά βλέπω τον κόσμο μια φωτιά να φευγα, πέρα απ'τ'ανθρώπινα μέσα μου η καρδιά άστρο σβηστό στο πουθενά
Όνειρα μου χτεσινά πόσα βράδια μου ορφανά έκλαψα για την αγάπη στ'ουρανού την αγκαλιά
Όνειρά μου αποψινά μια και το φερε η καρδιά κι έφυγε άλλη μια αγάπη καλώς ήρθατε ξανά
Όνειρα, σε κόσμο ψεύτικο πάμε να χαθώ μέχρι ν' αδειάσει το μυαλό να'φευγα, σε ύπνο ατέλειωτο κι όταν σηκωθώ να 'χω ξεχάσει ν' αγαπώ
Όνειρα μου χτεσινά πόσα βράδια μου ορφανά έκλαψα για την αγάπη στ'ουρανού την αγκαλιά
Όνειρά μου αποψινά μια και το φερε η καρδιά κι έφυγε άλλη μια αγάπη καλώς ήρθατε ξανά
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Πόσο νόημα έχουν σκέτες... ξερές... χωρίς χρώμα και ύφος ?
Πόσο πιστευτές γίνονται όταν η Γλώσσα του Σώματος λέει εντελώς άλλα ???
Ποιο τελικά είναι το Αληθινό Πρόσωπο... και ποιο το Προσωπείο ???
Προσωπικά έχω πάψει να πιστεύω τις λέξεις... Και για να είμαι σωστός, έχω πάψει να πιτεύω ΜΟΝΟ τις λέξεις...
Τις πιστεύω Λίγο... Ίσα ίσα για να γεμίζουν τα κενά από το τρέμουλο των χεριών... τον ήχο από το κόμπιασμα της Φωνής... και τη θέρμη από την φλόγα των Ματιών...
Και από όλες τις λέξεις... νόημα έχουν αυτές που ξεφεύγουν... αυτές που φωλιάζουν ανάμεσα από αυτές που λέγονται...
Όσο όμως και να τις έχει σχεδιάσει κάποιος... ξεφεύγει η Αλήθεια... Δεν κρύβεται.
Υπάρχουν λέξεις κλειδιά... που φανερώνουν τι έρχεται... τι υπάρχει μέσα και δεν μεταφράζεται σε λόγια.
Στην Αρχή του τραγουδιού ρωτάνε μία γυναίκα αν γνώρισε ποτέ τον Φόβο... και αυτή απαντά "Όχι δεν τον Γνώρισα"....
Το Διαβάσατε ??? Ακούστε το ... και θα με καταλάβετε...
Πεχλιβάνης
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν αέρας Πεχλιβάνης να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν μόλις τον ανασάνεις θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν κράνα για σκουλαρίκια και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν ρητορικά χαλίκια
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν θα κατεβεί σαν λύκος να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν της μοναξιάς ο κήπος τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν γύρω απ' τις πολυθρόνες και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν θα ρέει απ' τις οθόνες
Αέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν να 'σαι και παιχνιδιάρης κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν να 'ρθεις να μου την πάρεις για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν του κόσμου τη ραστώνη να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν το περσινό το χιόνι
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Στίχοι: Μπάμπης Στόκας Μουσική: Μπάμπης Στόκας Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας
Κοίτα εκείνη τη γυναίκα. Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν' την προσευχή σου. Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι' αυτούς που έχουν πιο πολλά, όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω, έχουν να κάνουν με την αγάπη... Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει. Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ. Ποτέ... Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω, αν με κάνεις να σπάσω, αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης, τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα και να γυρίσω επιτέλους σπίτι... Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα. Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω. Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου. Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη; Είναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο. Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω, αν με κάνεις να σπάσω, αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης, τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα και να γυρίσω επιτέλους σπίτι... άλλη μια φορά... άλλη μια φορά... άλλη μια φορά... άλλη μια φορά... άλλη μια φορά... άλλη μια φορά... Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι... Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει... Σαν ταξιδιώτης μακρινός, ξενιτεμένος μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος. Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδυα κι απ' το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια, του βίου τ' αφανέρωτα σημάδια, σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ' ακολουθάνε. άλλη μια φορά δεν έχω... Δεν έχω... άλλη μια φορά αντέχω... Αντέχω... άλλη μια φορά δεν έχω... Δεν έχω... άλλη μια φορά αντέχω... Αντέχω... Αντέχω... Αντέχω... Αντέχω... άλλη μια φορά αντέχω... Αντέχω... Αντέχω... Αντέχω... Αντέχω...
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Tο είχα δεις και μερικές μέρες πριν... Τώρα το πρόσεξα.
Κράτησα το Όνομα... Paramore...
Έίδα το Βίντεο... Έφτασε... Ανάρτηση Κατευθείαν.
Είναι από τα Groups που γουστάρω Πολύ. Ένταση, Χτύπημα, Φωνές από το Κοινό.... ROCK !!!
Χαίρομαι να βλέπω τέτοιες Σκηνές... να συνεχίζουν το Παρελθόν... στο Παρόν... και να το παραδίδουν στο Μέλλον !!!
Careful - Paramore
I settled down
A twisted up frown
Disguised as a smile,
well
You would have never known
I had it all
But not what i wanted
cause hope for me
Was a place uncharted
And overgrown
You'd make your way in
i'd resist you just like this
You can't tell me to feel
The truth never set me free
So, I did it myself
You can't be too careful anymore
When all that is waiting for you
Won't come any closer
You've got to reach out a little more
More
More
More, more
Open your eyes like i opened mine
It's only the real world,
A life you will never know
Shifting your weight
To throw off the pain
well You can ignore it
But, only for so long
You look like I did
You resist me just like this
You can't tell me to heal
And, it hurts remembering
How it felt to shut down
You can't be too careful anymore
When all that is waiting for you
Won't come any closer
You've got to reach out a little more
More
More
More, more
The truth never set me free
The truth never set me free
The truth never set me free
So, I'll do it myself
You can't be too careful anymore
When all that is waiting for you
Won't come any closer
You've got to reach out...
Can't be too careful anymore
When all that is waiting for you
Won't come any closer
You've got to reach out
More
More
More
More, more
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Πολλές φορές προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στην ζωή μας. Προσπαθούμε να δώσουμε μία εξήγηση... να βρούμε μια φόρμουλα, ένα λογικό τρόπο σύνδεσης.
Το κακό είναι ότι η ζωή είναι απρόσμενη και μας εκπλήσσει. Και εκεί που νομίζουμε ότι σπάσαμε τον κωδικό βρισκόμαστε πιο μπερδεμένοι από ποτέ.
Πολλές φορές μπερδευόμαστε από την "εικόνα". Από ένα γλυκό πρόσωπο, από μία ζεστή φωνή, από ένα άπλωμα χεριού για βοήθεια. Αρκεί όμως μόνο αυτό ? Όχι. Και προκύπτει η ερώτηση...
Και τι πρέπει να κάνουμε για να προχωράμε χωρίς να πέφτουμε, χωρίς να πληγωνόμαστε ?
Θα γράψω αυτό που έχει ένας φίλος στο Profile του... "I'm completely Lost".
Απλά νομίζω ότι πρέπει να προχωράμε βλέποντας λίγο πίσω από την εικόνα. Όχι πολύ γιατί θα παραμορφωθεί και θα χάσει την Ομορφιά και την έκφρασή της. Και ας πέσεις... Ας γκρεμοτσακιστείς. Είναι καλύτερα από το να ζεις Παραμορφωμένα !!!
Άρα όπως λέει και το παραμύθι δεν πρέπει να μετατρέψουμε τον Κύκνο σε Ασχημόπαπο. Απλώς να μην μένουμε στην Ομορφιά και στην Περηφάνια.... γιατί ακόμα και .................
Ένας κύκνος κλαίει
Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης Πρώτη εκτέλεση: Απόστολος Ρίζος
Πόσα χρόνια έχουν περάσει ούτε έχεις σκεφτεί Ρίχνεις τη σιωπή σου στα σπουργίτια Η αγάπη δε χρωστάει καμιά ανταμοιβή και οι ποιητές καμιά αλήθεια
Στο λευκό το φόρεμά σου πόσοι στοχασμοί ξενυχτούν και τρέφουν τα όνειρά μας Κι όλο ταξιδεύεις μόνη όπως οι καημοί τόσο μακριά κι αναμεσά μας
Μη μιλάς, μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει Μη μιλάς, μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει
Στα μικρά τα γεγονότα που ‘ναι μια στιγμή ξεπηδάει πελώρια η χαρά σου Τα διαμάντια έχω ζηλέψει όμως πιο πολύ που κατρακυλούν στα μαγουλά σου
Έφυγαν χαθήκαν όλοι κι έχουνε κρυφτεί ο καθένας πίσω από μια γρίλια Σε κορδέλες από χιόνι έφυγες κι εσύ στο χορό του ανέμου με τα φύλλα
Μη μιλάς...
( Η Ανάρτηση έχει ξαναδημοσιευτεί με άλλο τίτλο... )
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη π' όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ, τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει, μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου κι εγώ για το καλό μου για κείνη πολεμώ κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω, για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω, για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό, κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της, μου δίνει την προβιά της για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι, σχεδόν αγαπημένοι, καθείς να κοιμηθεί και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα, σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί.
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Φτιάχνεις τ' αύριο όπως το χθες και το μεθαύριο, κατάπιες και τον πυρετό, παγώνεις τον υδράργυρο, αράδα πας και δε ρωτάς - μη με ρωτάς - στήσε αυτί, στα νιάτα σου χρωστάς πολλά, αλλά της πέτσας σου σηκώνεται η τρίχα και πετάς από τα όμορφα τη ψίχα· ενώ εγώ με όσο νου μου φτάνει για να στέκω, αρχάριο και μαγικό το αύριο θα βλέπω.
Αύριο - Active Member
Σε βλέπω να τρέμεις και να χλωμιάζεις, δαρμένες συλλαβές αδέξια γύρω ν' αραδιάζεις, λίγο-λίγο ν' αδειάζεις από τα λόγια τα επιχρυσωμένα ανάμεσα σε πυρά διασταυρωμένα. Ξεφτισμένα ονείρατα, κουφάρια στυλωμένα, μακρυά από μένα της σιωπής τα περιμαζεμένα. Από τα σωριασμένα ακούω στο μισοσκόταδο τραγούδι ανοιχτόκαρδο, γεράκι στο λιόκλαδο που αναπολεί τα πρότερα τ' αλύγιστα, τα λόγια τα μονάκριβα, τ' αμεταχείριστα. Τα όμορφα, είναι αθάνατα τα όμορφα κι οι ασχήμιες στηριγμένες με σαπιόκαρφα. Μιλάς γι' αυτές, μου τις σερβίρεις γι' αύριο· με τη βλακεία εξημερώνεις κάθε άγριο πουδραρισμένες φάτσες, αγάμητες κυράτσες, καλλιτεχνάδες, διανοούμενους λινάτσες, φουρκισμένα, μισοκαυλωμένα νιάτα, φουσκωμένα κορμάκια, μικρά ανάλαφρα πιάτα. Θάματα, μου λες για θάματα σαν κηδεμόνας ναρκωμένος απ' τα αγιάσματα. Κυνηγός και δεσμοφύλακας μου τάζεσαι, με κλειδώνεις, με κομματιάζεις, με μοιράζεσαι. Μα ένα σου λέω και κράτα το - συνομήλικος είναι ο φόβος με το θάνατο.
Αύριο - ό,τι κι αν πεις για το αύριο πάλι θα 'ναι σαν ποιήμα με λόγια αφηρημένα. Αύριο - περιγραφή σε ναυάγιο με τον καπετάνιο να 'χει τα χέρια σταυρωμένα. Αύριο - όποιον και να 'χεις δίπλα σου άγιο, δε σου βγάζει απ' το κεφάλι ιδέα θαυματουργή. Αύριο - ανηφορίζω και θα ζήσω το αύριο σαν να τραβάω μια γάζα απ' την πληγή.
Μ' ανέκδοτα ξενέρωτα μας ζάλισες τον έρωτα, το αύριο παρέλυσε σε βράδια αξημέρωτα. Σου τέλειωσαν τα θέματα, τα όνειρά σου ψέμματα και τα μυαλά στα σύννεφα ακατέβατα. Δε ξέρω αν βλέπεις και πως αντέχεις ν' αναμασάς το ίδιο σενάριο, στα ίδια να επιστρέφεις, ξανά πάλι σαν τη μέρα της μαρμότας το κουμπί να ψάχνεις της ξεκούμπωτης σου ρόμπας. Και τα πράγματα, τα ίδια πράγματα μαντεύεις χωρίς ρίσκο και βουλωμένα γράμματα. Μ' αν δε κοιτάς όπου πατάς, θα πέφτεις στη παγίδα, την ίδια με το θάνατο απλώνετε αρίδα. Φτιάχνεις τ' αύριο όπως το χθες και το μεθαύριο, κατάπιες και τον πυρετό, παγώνεις τον υδράργυρο, αράδα πας και δε ρωτάς - μη με ρωτάς - στήσε αυτί, στα νιάτα σου χρωστάς πολλά, αλλά της πέτσας σου σηκώνεται η τρίχα και πετάς από τα όμορφα τη ψίχα· ενώ εγώ με όσο νου μου φτάνει για να στέκω, αρχάριο και μαγικό το αύριο θα βλέπω.
Αύριο - και μας τελειώσαν τα θάματα. Κλειστά περάσματα, τσάμπα τ' αγιάσματα κι εσύ βρωμονιόβγαλτε κοιτάς κατάματα τ' ασάλευτα και τ' αχάλαστα που ο φόβος τα κρατάει μακριά - μην αγγίζεις - προς τα πίσω μοναχά στα τυφλά να βαδίζεις, μακρiά από μένα ονείρατα ξεφτισμένα· μακριά από μένα δανεικά ονείρατα ξεφτισμένα Αύριο... Θα ζήσω τ' αύριο σαν να τραβάω μια γάζα απ' τη πληγή.
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Το βίντεο αυτό το είχα 2 εβδομάδες στο Μυαλό μου...
Συνάντησα τις εικόνες και τις έπλεξα με Ήχο...
Νομίζω βγήκε πολύ Όμορφο...
Σας το Χαρίζω...
Εν - Λευκώ
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο; Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου και το μετά απ' το μετά γνωρίζω Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα" τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.
Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...
Τίποτα σημαντικό. Ζω μονάχα εν λευκώ...
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι το πρόβλημά μου η υπερβολή μου κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.
Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...
Τίποτα σημαντικό... Ζω μονάχα εν λευκώ.... Τίποτα σημαντικό.... Ζω μονάχα εν λευκώ.... Τίποτα σημαντικό.... Ζω μονάχα εν λευκώ....
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Το χθεσινό Status με τα Ρολά ήταν εντελώς διαισθητικό.
Το ένιωθα... ερχόταν.
Τελικά, πρέπει να είμαι Μάντης. Δεν εξηγείται Αλλιώς. Άλλα όχι τόσο Καλός.
Σχεδόν Πάντα εκπλήσσομαι... Πάντα με εκπλήσσουν οι Άνθρωποι.
Ας μην κάνω προς το παρόν άλλα σχόλια...
Η Αλυσίδα... έσπασε !!!
Ο Κόσμος που αλλάζει...
Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του
απλώνει ρίζες στην ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα
το δέντρο γίνεται γιορτή και φτερουγίζει η μέρα
Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μηνύσω?
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?
Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει
Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα ‘χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Άραγε πόσες φορές έχουμε έρθει Αντιμέτωποι με Ιστορίες Παλιές ???
Και Πόσες φορές θα έρθουμε ακόμα ???
Δυστυχώς η Ζωή είναι γεμάτη Ντεζαβού.
Και εκεί που λες... " Λες ??? Να είναι αλλιώς εδώ τα πράγματα ???.... Ελεύθερη Πτώση !!!"
Τα κάνουμε Πολύ Πολύπλοκα τα πράγματα. Και τα δυσκολεύουμε.
Γιατί δεν Αγαπάμε. Έχουμε μάθει μόνο να αντιμετωπίζουμε με Επιφύλαξη. Και όταν φοράμε τα Γυαλιά της Επιφύλαξης".... όλοι μας φαίνονται Απειλητικοί.
Και όταν κατεβάζεις ρολλά, οχυρώνεσαι, ταμπουρώνεσαι... σου λένε γιατί ??? Γιατί δεν μιλάς... Ανοίξου... Μίλα μου !!!
Πρώτα πρέπει όμως να Ανοιγόμαστε και να Μιλάμε Μέσα μας... στον Εαυτό μας.
Το Αντέχουμε ???
Μπορούμε να εκλάβουμε κινήσεις με το χαμόγελο στο Στόμα ??? Ή το μαχαίρι είναι κρυμμένο κάτω από τα ρούχα και πάντα ετοιμοπόλεμο... και καλά ακονισμένο ???
Και έχεις μάθει να "βλέπεις" το μαχαίρι. Ουσιαστικά όχι να βλέπεις το μαχαίρι... αλλά το τρέμουλο των χεριών και το σχήμα στην παλάμη έτοιμο να υποδεχτεί την Λαβή.
Έχεις δει πολλές φορές αυτό το τρέμουλο. Το αγνοείς... για την πιθανότητα λάθους Κρίσης.
Το Μαχαίρι όμως βγαίνει. Για Καλό και για Κακό.
Τραβιέσαι ... Φεύγεις !!!
Μήπως έμεινε όμως μόνο το Κακό ???
Ιστορία Παλιά
Ιστορίες παλιές
θα ΄ρθεις να πεις να διαλέξω
τις ξέρω καλά
τις ξέρω τις έμαθα απ' έξω
Ιστορία παλιά
που σου λέει ξανά σ' αγαπώ
τώρα πάω, πάω μακριά
Και ό,τι κι αν πεις
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δεν κολλάει
Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα ειν' αργά
Ιστορία παλιά
θα σου πω άλλη μια φορά
τα λόγια της ακριβός θησαυρός
οι λέξεις της είναι χρυσός
Μην την πεις
μην την πεις μ' ακούς
η σιωπή σου ειν' ο μόνος χρυσός
δε σ' ακούω, δεν έχεις φωνή
τα ξεπούλησες όλα, δε μένει δραχμή
και στη μάχη που θέλεις να πας
έχεις χάσει από πριν
φύγε, μην πολεμάς
Τι μου ΄πες τι σου πα
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει
Ας αφήσουμε το πολύ ωραίο Τραγούδι των Ημις σε Ντουέτο με την Ευρυδίκη...
Καταπληκτικό....
"Δε θα ‘σουν άλλος, κανένας άλλος, αφού σε έχω διαλέξει εγώ"
Αν ήσουν άλλος
Άραγε θα μ’ αγαπούσες και για μένα θα μιλούσες αν δεν ήμουν ραπερόνι και σφυρηλατούσα αμόνι αν δούλευα Δημόκριτο, αν διάβαζα Ερωτόκριτο αν έπινα ρακιές και έριχνα μπαλοθιές αν με τάιζαν χυλό κι είχα ήσυχο μυαλό αν έτρωγα πατσά και έγλυφα δάχτυλα μετά Μ’ άρεσε ο Τιτανικός ήμουνα στρατιωτικός αν ήμουν αριβίστας ή αρσιβαρίστας αν ήμουν ο Σπορμπίλης ή ο Γιώργος Μπίλης αν ήμουνα Μουργόλυκος και στην απάτη μπόλικος αν έπαιζα mc Pac Man αν ήμουνα ο Blackman αν είχα ακόμα Atari, αν ήμουνα γομάρι αν ήμουν ο Brad Pitt ή ο μαύρος Πήτ αν φόραγα αρβύλες αν ήμουν ο Αρντίλες Ήμουν Γεωργαντής ή Kenny Dalglish είχα ακόμα χαίτη και χόρευα το «Γέτι» Φόραγα μποτίνι ή γυαλιστερό σκαρπίνι είχα μπλουζάκι Dur, ήμουν ο Youssou N’Dour αν ήμουν ο John Wayne ή ο Brunce Wayne αν ήμουν ο Magneto ή ο γερό Τζεπέτο αν άνοιγα καπό σε 5.0 και είχα Ντεσεβό του χίλια οχτακό ίσως να μ’ ήθελες αλλιώς κορίτσι μου, αλλά εγώ είμαι ο Δέλτα μι και είμαι καλά
Αν ήσουν άλλος, κάποιος άλλος δε θα ήμουν μαζί σου εγώ δε θα ‘σουν άλλος, κανένας άλλος αφού σε έχω διαλέξει εγώ
Άραγε θα μ’ αγαπούσες και για μένα θα μιλούσες αν δεν ήμουνα ραπέρ και στις ρίμες εξπέρ αν είχα δυο σωφέρ και αυθεντικό βερμέρ αν είχα ένα jet και ήμουν στο jet set αν είχα ένα κανάλι και έτρεχα σε ράλι αν είχα ιστιοφόρο και δεν πλήρωνα φόρο χορηγούσα κόμματα και πάταγα σε πτώματα ήμουν στο χρηματιστήριο κι είχα φράγκα σε πλυντήριο αν ήμουν trendy-boy με μαλλί να δίνει μπόι Μοδάτος teenager και όχι rapper με pager Αρσενικό μοντέλο μ’ άχυρα στο τσερβέλο Από πειρατικό cd, άκουγα μουσική Και είχα μέσα στο pc, ένα κάρο mp3 Χαμηλού επιπέδου και κάφρος του γηπέδου Αν σου 'ταζα γάμο και την έκανα λάμο Έκανα σεξ χωρίς φετίχ και δεν έβγαζα κιχ Σου ‘πιανα το μπούτι καθώς έπαιζα μπαρμπούτι Μέχρι το γιόμα έπινα ούζα κι ήμουν λιώμα Κάθε μέρα χαμαλίκι μα το Σάββατο Τσαλίκη Αν έπλενα αμάξι Κυριακή και να μου πέφτει το βρακί Αν ήμουνα ροκάς και καραφλομαλλιάς αν έπινα νταφού και ήμουν ζαμανφού Ίσως να μ’ ήθελες αλλιώς κορίτσι μου γλυκό Αλλά είμαι ο Μιθριδά και είμαι και γαμώ
Αν ήσουν άλλος, κάποιος άλλος δε θα ήμουν μαζί σου εγώ δε θα ‘σουν άλλος, κανένας άλλος αφού σε έχω διαλέξει εγώ
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Ξαναβάζω κάποια παλιότερη ανάρτηση και μάλλον θα την αναρτώ Συχνά για να μην Ξεχνιόμαστε.
Τώρα που έρχονται οι Εκλογές εγώ θα τους το Χαλάω. Θα Υπενθυμίζω Συνέχεια Ποιοι Είναι... και τι έχουν κάνει 10ετίες τώρα...
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ....
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ !!!
Το βίντεο αυτό το ανακάλυψα πριν μήνες. Γράφτηκε πολύ πριν τον ΔυΝαΤο Σεισμό της Ελλάδας.
Μου άρεσε πολύ, αν και είναι αρκετά "Κοκκινισμένο", αλλά όσα λέει είναι σωστά και αληθινά.
Και μου άρεσε γιατί μέσα από τον Σκληροπυρηνικό στίχο δεν τα ρίχνει μόνο στους πολιτικούς που τα τελευταία χρόνια έχουν ρημάξει τα πάντα, αλλά και στο Ψηφοφόρο που τους δίνει το δικαίωμα.
Αυτός, που τώρα φωνάζει.... "να τα πάρουνε από αυτούς που τα κλέψανε", και αποποιείται την Ευθύνη. Την όποια ευθύνη του Αναλογεί.
Δεν είναι κλέφτης μόνο αυτός που αρπάζει τα λεφτά, αλλά και αυτός που σφυρίζει αδιάφορα. Το σφύριγμά του μοιάζει πολύ με αυτό του Τσιλιαδόρου, του Συνεργού.
Γιατί ; Για μία θέση στο Δημόσιο, σε κάποιο Γνωστό, για να βολευτούμε. Αν κάποιος έχει μπει με βύσμα στο Δημόσιο.... άδικα χωρίς αξιοκρατία, τα λεφτά που θα πάρει δεν είναι κλεμμένα ; Δεν ανήκουν σε κάποιον άλλον, πιο ικανό που θα έπρεπε να πάρει την θέση ;
Άρα, αν πέσει στην αντίληψή του κάποια ατασθαλία, και ανακαλύψει να κλέβουν, θα μιλήσει ή θα σιωπήσει διαφυλάσσοντας τα δικά τους κλεμμένα ;
Άρα, αν υποθέσουμε ότι η προηγούμενη συλλογιστική μου έχει κάποια βάση... μήπως ήδη αστραπιαία, ήρθαν στο μυαλό μας πολλοί κλέφτες που ξέρουμε... τσιράκια των Μεγαλοκλεφτών ?
Σσσσσσσσ.... μας ακούνε.
Υ.Γ. Ααααα, το βίντεο αντενδείκνυται για Σοβαροφανείς-Πολιτισμένους που Μπουμπουκοφέρνουν. Και μιλάω ιδιαίτερα για την Μις Μπουμπούκα !!!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Ειδικά για το Μάθημα της Πληροφορικής της Γ' Λυκείου... ακολουθεί το κείμενο...
Καθηγητής Πληροφορικής ...
... με 20 Χρόνια εμπειρίας στην εκπαίδευση διδάσκει το Μάθημα της Ανάπτυξης Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον ( Τεχνολογική Κατεύθυνση ) στην Αθήνα.
Ειδικός τρόπος Παράδοσης ( με παρουσίαση σε Υπολογιστή) με πολλά και ποικίλα παραδείγματα.... με εικόνες και βίντεο, βήμα βήμα...
επεξηγώντας άμμεσα οποιαδήποτε απορία του Μαθητή (On Line Internet) έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτό απευθείας πως το Πρόγραμμα δουλεύει και εξελίσεται στην πραγματικότητα... πέρα από τις εικόνες του βιβλίου και παραδείγματα στο Χαρτί που κουράζουν.
Οι ασκήσεις γίνονται και στον Υπολογιστή, για να βλέπει ο Μαθητής και να Παρατηρεί, τα λάθη του, την λογική του, την σύνταξή του...
Οι Σημειώσεις είναι στο Blog Αναρτημένες εδώ http://dsvaepp.blogspot.com ... για να έχει ο Μαθητής πλήρη πρόσβαση όποια στιγμή εκείνος το Επιθυμεί !!!
Φεύγω πάλι σήμερα για Αθήνα... με κιβώτια... βιβλία... και Υπολογιστές.
Ιδίως το τελευταίο... σηματοδοτεί Μόνιμη Μετακόμιση. Βέβαια θα έχω σύνδεση χελώνα... αλλά θα έχω όλα μου τα Αρχεία για να κάνω Δουλειές.
Μακάρι... Μακάρι να πετύχει... όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην ξαναπακετάρω πάλι για πίσω.
Όλο ακούω Ευχές.... " Ότι το καλύτερο "... Θα το πω όπως το νιώθω. Έχω πήξει από Ευχές... Βοήθεια χρειάζομαι. Και να σας πω π.χ. τι βοήθεια ??? Μία απλή πλύση ρούχων σε ένα πληντύριο, όπως μου έκανε ευχάριστα η Μητέρα του Κολλητού μου.
Δεν της ήταν Κόπος... αλλά για μένα ήταν μεγάλο Θέμα, που έπλενα συνέχεια στο χέρι... με μισοκαθαρίσματα.
Δεν ξέρω... ήθελα να το βγάλω. Είχα φίλους που ξέρω ότι με αγαπάνε Πραγματικά και μου λέγανε... " Μόλις τακτοποιηθείς πάρε με να βγούμε "... Τι λε ρε Μαλάκα... και πως θα τακτοποιηθώ αν δεν βάλεις κανένα χεράκι ??? Έστω... που ήπια καφέ μαζί τους πριν Τακτοποιηθώ... ήταν κάτι.
Σε τέτοιες καταστάσεις θες ακόμα και την κουβέντα του φίλου. Θα σε ξεκολλήσει από το Μπάχαλο που έχεις στο Μυαλό σου.... Έστω μια κουβέντα, Ένα τηλέφωνο από κάποιο γνωστό για μία εξυπηρέτηση... μία διεύθυνση από κάπου που θα βρεις αυτό που δεν έχεις ... αυτό που σου λείπει.
Βέβαια είναι και αυτοί που μου έχουν ευχηθεί... και δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να Ευχηθούν. Ε, δεν πειράζει... αυτοί ας μείνουν στις Ευχές.
Απλά οι Ευχές είναι σαν τα Χρόνια Πολλά... και όσοι με ξέρετε δεν τα έχω καθόλου καλά με αυτά. Σύντομα (έρχεται του Αγίου Δημητρίου) θα ξαναβάλω την περυσινή Ανάρτηση... που το εξηγούσα.
Φαντάζεστε... αυτοί που Μεγαλόπρεπα δηλώνουν Φίλοι, να έχουν εξαφανιστεί τώρα που αλλάζω Ζωή και είμαι σε κυκλώνα (όσοι έχουν κάνει μετακόμιση από το πουθενά, και μάλιστα από άλλη πόλη με καταλαβαίνουν).... και στις 26 Οκτωβρίου να με πάρουν και να μου πούνε " Έλα ρε Μαλάκα... Χρόνια Πολλά "... Γι' αυτό δεν σηκώνω τηλέφωνα σε γιορτές και γενέθλια... για να γλιτώνω από την Υποκρισία !!!
Και δεν τα λέω όλα αυτά... για να λάβω Βοήθεια. Το ξέρω ... Χρόνια Τώρα... ότι αυτοί που είναι να ΜΗΝ βοηθήσουν ΔΕΝ θα το κάνουν ΠΟΤΕ. Φαίνεται το Πραγματικό από το Ντεμέκ Θέλω... οπότε ας μην κάνουν τον Κόπο.
Απλά... έχω Θέμα με την Φιλία γι' αυτό. Την θεωρώ Υπέρτατη Αξία... γι' αυτό και την Αντιμετωπίζω Έτσι.
AnyWay....
Χθες το βράδυ λοιπόν κατά τις 12... όταν το μάτι μισοέκλεινε από την κούραση του πακεταρίσματος... ο Απόστολος Π. βάζει ένα τραγούδι με Σχόλιο " ΥΓ 3...ο γιος σε πληρη δραση...τελος..."
Το "γιος" και το SchoolWave (τον γουστάρω πολύ σαν Θεσμό, μακάρι να είχαμε τότε και Εμείς) με έκαναν να πατήσω το Play....
Τι το ήθελα ??? Το έχω ακούσει 50 φορές από εχθές.... και μέχρι το μεσημέρι που θα φύγω... νομίζω θα φτάσω τις 100...
Μου θύμισε τα νιάτα μου... όταν πρωτοΜετακόμιζα στην Αθήνα... 19 χρονών... με το Μαλλί μέχρι την Πλάτη. Και το HeadBagging να πηγαίνει Σύννεφο.
Και τελικά κατέληξα να πέσω για Ύπνο κατά τις 1:30 και από την ένταση... να κοιμηθώ κατά τις 2:30.... αλλά άξιζε τον Κόπο.
Κομματάρα... Μου θύμισε Metallica των παλιών καιρών, Megadeath... αλλά και τους Θρασάδες... Slayer !!!
Slayer ??? Για δείτε την Μπλούζα του Ντράμερ τι γράφει. Μου αρέσει πολύ αυτή η Μεταβίβαση από Γενιά σε Γενιά... Να ακούμε τα Ίδια Τραγούδα !!!
Ένιωσα πολύ Ωραία χθες το βράδυ. Ξανά 20... Πραγματικά Χτυπιόμουνα....
Και ήθελα πολύ να είμαι στην Θέση του Δημητράκη (όπως τον λέει ο Πατέρας του)... και να φωνάξω......
ΠΟΥΤ@ΝΑ ΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!! ΕΤΣΙ Γ@ΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤ@ΝΑ ΜΟΥ !!!!!!!!!!!!!
Οι Hate παίζουν το τραγούδι ''My weakness is dead'' (μουσική & στίχοι: Hate) στη σκηνή του Schoolwave 2009 (Κυριακή 5 Ιουλίου 2009).
- Οι Hate είναι μαθητικό συγκρότημα από την Αθήνα (Αγ. Στέφανος) και παίζουν Thrash/Death metal.
- Το Schoolwave είναι φεστιβάλ μαθητικών συγκροτημάτων και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Όσα μαθητικά συγκροτήματα ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή στο Schoolwave 2010 πρέπει να στείλουν αίτηση συμμετοχής και demo με δύο τραγούδια μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2010 (την αίτηση συμμετοχής και περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο http://www.theschooligans.gr/schoolwa... ). Το 2010 θα γίνει το 1ο Schoolwave Cyprus. Όσα κυπριακά μαθητικά συγκροτήματα ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή μπορούν να βρουν πληροφορίες στο http://www.theschooligans.gr/schoolwa...
***************************
School band Hate (Thrash/Death metal) from Athens (Greece) plays ''My weakness is dead'' (music & lyrics by Hate) at Schoolwave Festival 2009 (July 5, 2009).
- Schoolwave is a festival for greek school bands that is held annualy at the end of every school year in Athens (Greece). Apart from the greek bands, school bands from other countries are also invited as guests. If you are in a school band and wish to be invited as a guest on Schoolwave 2010 please visit http://www.myspace.com/schoolwave for more information.
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Καλέ μου Μπάσταρδε Ήρωα
Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα,
ειμαι εδώ σε παρακολουθώ
τρέχοντας μες στα σκουπίδια,
μια απ'τα ίδια
Να λιώνεις να ματώνεις
σαν κορμιά από πλαστικό
κράμα Ηρακλή και αμαζόνας
σάρκα βιαστή, ψυχή φονιά
σε βλέπω να γέλας σ' άσπρα σεντόνια
Που ακόμα καίει το σπέρμα μιας βραδιάς
Στην ερημιά η μανά σου πουλιέται
κορμί σημαδεμένο κάτω απ' τ' αστέρια τυραννιέται
Κοιτά πως η μανά σου η Ελλάς τραβιέται
Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη
στού κόσμου τα λιμάνια παίρνεται
νταβατζήδες εραστές τη φτύνουν όλοι
κι εκεί που σα χιόνι στον ήλιο έλαμπε
αλκολικιά, το βλέμμα σου θυμάται και τρελαίνεται
Κι εγώ είμαι εδώ γιος της μπάσταρδος
την βλέπω να πονά να χαροπαλεύει
το χέρι της δίνω μ' αυτή κρατά μαχαίρι
Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα κι εσύ μην την πιστεύεις
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Όνειρα, φτερά μου χάρτινα
