Όταν πριν από περίπου 5 χρόνια επέστρεφα από την Αθήνα μετά από 15 χρόνια παραμονής μου εκεί, αυτό που είχα πιο πολύ στο μυαλό μου είναι να πίνω καφέ στην παραλία του Βόλου. Και μάλιστα καφέ το πρωί, που ο ήλιος είναι μαλακός, η κίνηση νωχελική και το ιώδιο της θάλασσας μυρίζει έντονα.Πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια είναι αυτό που απόλαυσα πιο πολύ από όλα. Ήταν πολλές οι φορές που δεν κανόνιζα παρέα. Έπαιρνα κάποιο βιβλίο ή κάποιο περιοδικό Υπολογιστών, και καθόμουν και διάβαζα με την ησυχία μου. Και όταν περνούσε η ώρα και βαριόμουνα λίγο, έπαιρνα τηλέφωνο, και όλο και κάποιος θα ερχόταν για να πιούμε τον υπόλοιπο καφέ παρέα.
Αυτό όμως που δεν περίμενα, είναι ο καφές στον Βόλο να μοιάζει τόσο πολύ με τον "Καφέ της Χαράς". Θα καταλάβετε τι εννοώ στη συνέχεια...
Όταν παιζόταν το "Καφέ της Χαράς" βρισκόμουν στην Αθήνα αλλά δεν μπορούσα να το δω, γιατί μάλλον εκείνες τις ώρες που προβάλλονταν δεν ήμουνα σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες σειρές δεν τις πολυβλέπω. Κάποιο καλοκαίρι όμως που παιζόταν σε επανάληψη, κάποια "ασθένεια" που δεν θυμάμαι ποια ήταν (ίσως είχα κάνει εγχείρηση στο πόδι) με "καθήλωσε" στο κρεβάτι, και έτσι την είδα σε επανάληψη.
Μπορώ να πω ότι το είδα με πολύ ευχαρίστηση διαπιστώνοντας ότι έχει πολύ έξυπνο σενάριο και πίσω από την συγγραφική υπερβολή κρύβονται πολλές αλήθειες για τις εκφάνσεις της επαρχιακής ζωής. Αλλά γινόταν με ένα πολύ έξυπνο τρόπο που δεν "πρόσβαλε" άμεσα αλλά με έμμεσο τρόπο καυτηρίαζε έντονα την "Χωριάτικη" νοοτροπία. Και για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλάω για χωρικούς.... αλλά για χωριάτες. Είναι άλλο πράγμα.
Δεν περίμενα όμως ποτέ επιστρέφοντας στην πατρίδα μου, αυτά τα 5 χρόνια να μου έρθουν τόσες πολλές φορές στο μυαλό σκηνές από τη σειρά και να πω..... Τελικά και εγώ είμαι σαν τη.... Χαρά στο "Καφέ της Χαράς". Πόσο δίκιο είχε ο Ρώμας. Πόσο πετυχημένα και σωστά το παρουσίαζε. Βέβαια κανένας δεν έβλεπε τον εαυτό του στο ρόλο του Δημάρχου. Και βέβαια κανένας δεν έβλεπε την ομορφομουτσουνάρα του στην Φάτσα του Φατσέα. Όλοι αυτοί οι ήρωες έμοιαζαν σαν αυτούς του ΑΛΛΟΥ χωριού, της ΑΛΛΗΣ πόλης.
Τουλάχιστον η Χαρά ήταν από την Αθήνα και πήγε να εγκατασταθεί σε κάποιο χωριό και την έλεγαν Πρωτευουσιάνα. Ειρωνικά βέβαια. Εγώ δεν άκουσα ποτέ να με φωνάζουν έτσι (που σίγουρα θα το έκαναν) αλλά σχεδόν όλοι μου έλεγαν "Τι ρε, μας ήρθες από την Αθήνα και θες να αλλάξεις τα Βολιώτικα? Θα προσαρμοστείς στα Βολιώτικα και θα κάνεις ότι κάνουμε εμείς εδώ. Δεν θέλουμε αλλαγές"..... "Στου Φατσέα τον Καφενέ πίναμε τόσα χρόνια καφέ.... εκεί θα συνεχίσουμε να πίνουμε".
Στην Αθήνα ζούσα από τα 18 μου και παρέμεινα μέχρι και τα 34. Όταν λοιπόν έφτασα σε κάποια ηλικία γύρω στα 28 - 30 που είχα κάνει κάποια βήματα επαγγελματικά όταν ερχόμουν για διακοπές στο Βόλο κάποιοι παλιοί γνωστοί που με έβρισκαν με ρωτούσαν "Δεν θα γυρίσεις πίσω?". Όταν λοιπόν τους απαντούσα "Τι να κάνω εδώ, δεν βλέπεις ότι ο Βόλος είναι πολύ πίσω?". Τότε μου ξαναλέγαν "Ε βέβαια, αν εσύ και όλοι οι άλλοι που έχουν κάνει 5 πράγματα μένουν στην Αθήνα, πως να πάει μπροστά ο Βόλος? Έλα πίσω για να μαζευτούμε 5 - 10 καλοί επαγγελματίες για να κάνουμε πράγματα, ώστε να πάει μπροστά ο Βόλος".
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα λόγια τριγύριζαν στο μυαλό μου μέχρι τη στιγμή που επέστρεψα. Αλλά από την πρώτη κιόλας δυσκολία που συνάντησα και τη συζητούσα, τι νομίζετε ότι μου έλεγαν όλοι???? "Γιατί δεν φεύγεις? Γιατί δεν γυρνάς στην Αθήνα?"
Από τις πρώτες μέρες που πάτησα το πόδι μου και είχα εγκατασταθεί μου λέγανε... "Τι ήρθες να κάνεις στον ΚωλοΒόλο?". Θυμάστε τον ΟυδεΠόποτα???? "Να φύγεις Πρωτευουσιάνα.... να γυρίσεις στην Αθήνα". ΑΑΑΑ, και με το "Τάξις και Ηθική" καλύτερα να μην το σχολιάσω.
Όλα αυτά τα χρόνια θυμήθηκα το εμπάργκο που κάνανε στη Χαρά και δεν της δίνανε Ψωμί από το φούρνο και Φαγώσιμα από το Μπακάλικο. Θυμήθηκα τα καλώδια που κόβανε από το σπίτι της Χαράς για να μην έχει ρεύμα. Θυμήθηκα το πως Σνομπάρανε το Fredoccino και το Kiss loren της Πρωτευουσιάνας. Θυμήθηκα το "Διαβολικό" μίνι, που σε μένα μπορεί να μην αντιστοιχεί ακριβώς αλλά αντιστοιχεί με το σκουλαρίκι και το Tatoo που έχω. Θυμάμαι ακόμα τα βλέμματα μέχρι να τα συνηθίσουνε και όχι να τα αποδεχτούνε, απλά να μην τους κάνει τόσο εντύπωση.
Πολύ καιρό ήθελα να γράψω γι' αυτό αλλά δεν άντεξα να το παρατείνω άλλο. Η αλήθεια είναι ότι έχω έρθει στα όριά μου και δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτό. Δεν μπορώ να ενσωματωθώ. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ. Και δεν μπορώ γιατί δεν ξεχωρίζω τα πράγματα σε "Αθηναικά" και "Βολιώτικα" αλλά σε σωστά και λάθος. Και αν μερικά πράγματα επιμένω να τα κάνω όπως τα έκανα στην Αθήνα είναι γιατί εκεί λόγω του ανταγωνισμού υπάρχει περισσότερη οργάνωση στον τρόπο εργασίας, και περισσότερος επαγγελματισμός και όχι γιατί είναι "Αθηναϊκά". Σε πολλά "Αθηναϊκά" είμαι αντίθετος και δεν τα ακολουθώ και μάλιστα τόσα χρόνια τα είχα σιχαθεί. Δεν μπορώ τους Γιάπηδες, τις Στελεχάρες χωρίς Ουσία, το "Ουδείς Αναντικατάστατος" και πολλά άλλα.
Τι πρέπει λοιπόν? Επειδή είμαι στο Βόλο, να μην είμαι οργανωτικός, να μην είμαι τυπικός απλά να κοιτάξω να βρω κάποιο βύσμα για να με βολέψει κάπου? Και αν έχω κάποιες καλές ιδέες οργάνωσης να τις αφήσω κατά μέρος γιατί εδώ δεν πιάνουν? Και αφού δεν πιάνουν, δεν θα κάνουμε και καμιά προσπάθεια να το αλλάξουμε? ΟΧΙΙΙΙΙ. Στόχος δεν είναι να γίνουμε καλύτεροι για να έχουμε κέρδος. Απλά να έχουμε κέρδος χωρίς να γίνουμε καλύτεροι. Γιατί το να γίνουμε καλύτεροι έχει κόστος και λεφτά δεν βάζω. Επένδυση μηδέν !!! Μόνο κέρδος. Και πως έχουμε κέρδος χωρίς επένδυση? Αυτό το αφήνω να το απαντήσει όπως θέλει ο καθένας....
Αυτά λοιπόν δεν σας θυμίζουν το φοβερό σύνθημα του Πόπωτα.... "ΕΜΠΡΟΣ.... ΠΙΣΩ, ΕΜΠΡΟΣ... ΠΙΣΩ". Άρα οκνηροί.
Ανάπτυξη? Πρόοδος? Σιγά......
Την ζωή μου να περάσω όσο πιο καλά γίνεται..... η οικογένειά μου να περνάει καλά..... και "Δεν παν να πνιγούν οι άλλοι"... τι με νοιάζει? Άρα θα ψηφίσω αυτόν που θα έχει γνωστό, που θα με βάλει στη δουλειά για να έχω μια θεσούλα. Και όποιος τολμήσει να έρθει να μου την πάρει τον έσκισα. Θα τον φάω ζωντανό. Τι κι' αν δεν έχω τα προσόντα που χρειάζεται. Τι κι αν ο άλλος έχει πολλά παραπάνω από αυτά που χρειάζεται. Εγώ έχω ΓΝΩΣΤΟ !!!
Άρα λοιπόν, όσο πιο Καλός επαγγελματίας είσαι, τόσο και πιο μισητός γίνεσαι. Αν κάνεις καλά τη δουλειά σου γίνεσαι Απειλητικός. Άσχετα αν εσύ δεν έχεις τέτοιες αξιώσεις. Και όσο και πρωτοπορειακές οργανωτικές ιδέες έχεις δεν μετράει αφού θα είσαι πάντα υπό την καθοδήγηση κάποιας(ου) ανίδεας ΓΝΩΣΤΗΣ. Μην το κάνεις έτσι... Μην το κάνεις αλλιώς....
ΠΟΙΟ ΜΩΡΕ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ???
Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.... Βολικός χρειάζεται να είσαι. Δηλ. να κάνεις τη δουλειά σου όσο πιο φτηνά γίνεται. Το πόσο καλά την κάνεις... δεν πολυμετράει. Να μην μιλάς, να μην αντιδράς, να αφήνεις αγόγγυστα να σε εκμεταλεύονται.
Μην μιλάς.... μην είσαι Βλάκας... θα χάσεις τη Δουλειά σου. Μόνο Γλύψε, Γλύψε για να έχεις τη (Δουλί)τσα σου.
Κάντε κλικ εδώ......σσσσσστ ΣΩΠΑ !!!
θα μπορούσα να γράφω για ώρες ακόμα.... αλλά πιστεύω ότι το στίγμα μου το έδωσα. Αν και πιστεύω ότι πολλοί ούτε καν θα καταλάβουν σε τι αναφέρομαι. Σχεδόν όλοι σχολιάζουν πράγματα που μάλλον απευθύνονται σε ΑΛΛΟΥΣ και ποτέ στους ΙΔΙΟΥΣ. Γιατί όσες φορές οι ΙΔΙΟΙ ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, τα κάνουν με τον ΙΔΙΟ ακριβώς τρόπο που οι ΙΔΙΟΙ κατηγορούσαν.
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να βγάλω νόημα. Θα κλείσω απλά με μία πρόταση, που για μερικούς που δεν θα καταλάβουν, τονίζω από τώρα ότι έχει δισυπόστατη έννοια.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ............
ΠΟΣΟ ΧΑΡΑ ΝΙΩΘΩ !!!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
