Ήμουν έτοιμος να γράψω τόσα Πολλά, αλλά ένα μήνυμα ενός φίλου με καθησύχασε κάπως...Τελικά, Πόσο έχουμε μπλεχτεί ???... Πόσο έχω Μπλεχτεί ??? Ευτυχώς ξέρω τι με Περιμένει... και το Ξεπερνάω πιο Εύκολα Πλέον ... αλλά το Τραύμα ξύνεται και η Αιμορραγία δεν Σταματάει... !!!
Τι να κάνω ? Πως να Μιλήσω ? Πως να Συμπεριφερθώ ?
Όποιον και να ρωτήσετε δεν θα σας πει την ίδια Απάντηση. Ευτυχώς εγώ έδωσα την απάντηση Μικρός και τουλάχιστον δεν Αναρωτιέμαι....
Όπως και να Φερθώ ... ότι και να Κάνω ... Πρέπει να Ακολουθήσω έναν Δρόμο. Αυτόν την ΑΛΗΘΕΙΑΣ !!!
Και Κάποτε ... μπορεί Αργά... μπορεί μετά από Αδικίες και Κακουχίες.... θολά στην Αρχή... αλλά θα φανεί το Δίκιο !!! Και θα μείνει Αυτό για το οποίο Αγωνίζομαι !!!
Τι ??? Δεν είναι Καλό να λες Αλήθειες ??? Τις Σκεπάζουν με Ψέμματα ??? Γίνεσαι Μισητός ??? .......
Το Ξέρω ... αλλά εγώ ούτως ή άλλως δεν Μένω Εδώ.... αλλά.......
....Μένω Εκτός
Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα
τρέχω με ταχύτητα φωτός.
Μένω εκτός σαν κάτι στόματα
που 'διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός.
Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός.
Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα
τρέχω με ταχύτητα φωτός.
Μένω εκτός σαν κάτι στόματα
που 'διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός.
Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός.
Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να μιλήσω
μα είν' ο τόπος μου σβηστός.
Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα
στη σιωπή ζυγιάζω σαν αητός.
Μένω εκτός σαν κάτι σχήματα
που 'φτιαξε στην άμμο ένας πιστός.
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Ara Dinkjian
Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου