Δεν πετάει φτερό στο πέλαγοΚαι μαντάτο απ' την Αθήνα
Τι να θυμηθώ απ' τα μάτια σου
Που 'χω να τα δω ένα μήνα
Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής
Ψάχνω μα δε σ' ανταμώνω
Α να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ
Που με ξέχασες και λιώνω
Ούτε που σαλεύει το νερό
Ούτε μου μιλούν οι γλάροι
Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις
Πριν να σβήσουνε οι φάροι
Το έχω ξαναπεί και παλιότερα... ότι δεν τα βάζω με το Κάρμα. Το αφήνω στωικά να διαβεί μπροστά μου, να με πάρει από το χέρι και να με Καθοδηγήσει...Μία παλιότερη Ανάρτηση (14 Αυγούστου) μετά Από την Συναυλία της Εύας (Αν σε πιάσω και Εσένα τώρα που σε θυμήθηκα. Ναι Εύα, για σένα το λέω).
Το Mood, περίπου το ίδιο... Αλλά για διαφορετικούς Εντελώς Λόγους. Οι Στίχοι όμως ταιριάζουν Απόλυτα.
Πως μας βρίσκουν όμως έτσι τα Τραγούδια... ή Μήπως τα Βρίσκουμε Εμείς ???
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου