Από εχθές που τις άκουσα σε μια εκπομπή συνέχεια ξεφυσάω και αναπολώ.
Πίσω στην Εποχή (όπως έγραψα και στο FB) που το Ροκ ήταν ΚΑΙ Γυναικείο Στυλ.
Όπου το Μαλλί ήταν Άγριο χωρίς κομμωτήριο... αφημένο σε ερασιτεχνικά εφηβικά χέρια... γεμάτα δημιουργία...
Όπου το Καλσόν μπορεί να ήταν και σκισμένο... και η φούστα ξεβαμμένη...
Όπου το πρόσωπο ήταν βαμμένο στιλιστικά και όχι Παστεριωμένο...
Όπου υπήρχαν πολλά Όμορφα Γυναικεία Group... που σήμερα δεν Υπάρχουν.
Οι Bangles υπήρξαν ένα από τα πιο Όμορφα Συγκροτήματα της 10ετίας του 80... που όπως είπε και η Ναταλία προχθές... μπορεί η Βάτα να έφτανε μέχρι το Αυτί, και μπορεί το ντύσιμο να ήταν Χάλια... αλλά Γέννησε Πολλή Καλή Μουσική !!!
Ναι θα συμφωνήσω... γιατί το Sex... έβγαινε... αβίαστα από την Σκηνή... και δεν ήταν επιτηδευμένο !!!
Είδα πριν λίγες μέρες μία Συναυλία της Beyonce σε μία Σκηνή Θεάτρου... και όλες οι κοπελιές ήταν λες και βγήκαν από το Sex And The City !!!
Μαλλί Σινιέ... Ντύσιμο χιλιάδων Ευρώ... και βάψιμο... λες και έβγαιναν για Φωτογράφηση. Κρίμα... και η Beyonce μου αρέσει. Αλλά δεν φταίει αυτή... αλλά η Show Biz.
Προσέξτε το λίκνισμα των Κορμιών των Bangles... και συγκρίνετέ το με τα σημερινά Σεξιστικά...
Καμία Σχέση !!!!!!
Bangles - Be With You
Out my window
The rain starts to fall
And the wind blows
Through an empty hall
In the mirror
Reflections of you
In the distance I hear a sound
Is that you coming around
Oh, what you gonna do
I think I should be with you
A love that's overdue
Oh I think I should be with you
Thought I saw you
In a stranger's face
Should I call you
Or should I walk away
'Round the corner
Is around the world
Is that you looking at me
Or am I living a dream
And when I'm lost in a dream
You are all I can see
All alone in the night I'm waiting for you
Every moment I'd die
Just to look in your eyes
The dream is alive...I'm waiting
Oh my, how I try
To make you see that
I should be with you
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
1 σχόλιο:
Η δεκαετία του '80 ήταν η δική μου νιότη, Δημήτρη, και η καλύτερη της ζωής μου (αν εξαιρέσεις τις βάτες lol). Είχα ζήσει και το rock wave το '84 και το '85 κι όταν λέω "είχα ζήσει" κυριολεκτώ. Βέβαια, λόγω ιδιοσυγκρασίας, ήμουν πιο κοντά στο new wave... στους cure & smiths, ας πούμε. Αν κι η δική μου η γενιά ήταν μάλλον η πιο μπερδεμένη, ακροβατώντας ανάμεσα στα υπολείμματα της ποπ σκηνής του '70, στη ντίσκο, στο γκλάμουρ ροκ, στην πανκ, στην κλάσικ ροκ και στο νιου γουέιβ. Μου πήρε χρόνια να αποδεχθώ δημόσια ότι σε κάθε είδος μουσικής βρίσκεις τα ερωτικά σου αποσπάσματα. Υπήρχε και τότε επιτήδευση, αλλά δεν ήταν αποστειρωμένη. Πιο πολύ αθώα θα την χαρακτήριζα, γιατί την έζησα.
Δημοσίευση σχολίου