(13) Είναι χειρότερος εχθρός ο Φόβος από την Άγνοια? (6 Φεβρουαρίου 2009)
Πως νιώθει άραγε ένας εγκλωβισμένος σε ένα δωμάτιο που καίγεται?
Τι σκέφτεται την ώρα που ακούει τον ήχο της φλόγας να αφανίζει τα πάντα?
Πόσο πολύ μισεί τη ζέστη, που μέχρι τώρα την αποζητούσε στο καταχείμωνο?
Πόσο πιθανή είναι η επιλογή της ακινησίας, της προσμονής, της παράδοσης?
Πόσο δελεαστικό φαίνεται τώρα το πήδημα από το μοναδικό ανοικτό παράθυρο?
Πόσο ασήμαντο φαντάζει το κάταγμα ακόμα και το θρυμμάτισμα των οστών?
Ακούει τις φωνές του βαθιά χαραγμένου υποσυνείδητου που λένε «θα ξαναχτυπήσεις»
….να βγαίνουνε με κραυγές γνώριμες, κομπιασμένες, γεμάτες αγωνία
Θυμάται αστραπιαία τον πόνο και τα παλιά του τραύματα και στιγμιαία δειλιάζει
Σκέφτεται πως το κάταγμα εδώ και καιρό έχει θρέψει και τόσα χρόνια…..
….μόνο οι απότομες αλλαγές του καιρού θυμίζουν την ύπαρξή του
Τώρα όμως γνωρίζει ότι για να σωθεί πρέπει την στιγμή που θα επιχειρήσει το άλμα,
……. να μην το αγνοήσει, αλλά πολύ περισσότερο να μην το φοβηθεί!!!!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου