Στο βαθύ πένθος που ζω ... έχω τουλάχιστον κάτι να απαλύνει τον Πόνο μου ...
Έχω γράψει πολλές φορές για το Όνειρο της Ζωής μου να μετοικήσω στην Ιρλανδία ... αλλά ο Κόβιντ μου έκοψε τα σχέδια ... τώρα και με τον πόλεμο ... άσε ... αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν άλλο ...
Η Ανύμπορη Μητέρα μου που είχε τεράστια Ανασφάλεια για το πως θα ζείσει χωρίς εμένα και όχι μόνο ως Φροντιστής αλλά ως ένας άνθρωπος που Λάτρευε !!! Ναι με Λάτρευε και μου το λεγε συνέχεια αλλά εγώ δεν χρειάζεται να ακούσω κάποιον για να δω τι αισθάνεται για μένα ...
"Αν πάθεις κάτι ... εγώ να ξέρεις θα Πεθάνω την Άλλη Μέρα ... Και αν όχι ... θα Αυτοκτονήσω την Μεθεπόμενη" ...
Ευτυχώς λοιπόν που έφυγε 1η και δεν έζησε τον Ανείπωτο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ - ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΒΥΣΣΑΛΕΟ Πόνο που νιώθει μια Μάνα όταν χάνει τον Λατρεμένο της Γιο ...
Ευτυχώς Μάνα έφυγες πρώτη αλλά θα έρθω και θα σε βρω να το ξέρεις ...
Και πλέον το Όνειρο ... ανοίγεται ξανά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου