Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο αγάπη...

Εγω με την αγαπη μαλωσα...


Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά

Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά



Εγώ με την αγάπη μάλωσα





Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.

Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά





«Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο αγάπη»


«Αγαπητές φίλες και φίλοι, Τους τελευταίους 2 μήνες ακούσατε και διαβάσατε πάρα πολλά για μένα. Εγώ δε μίλησα καθόλου, δεν είπα τίποτα. Αποφάσισα λοιπόν να μιλήσω, χωρίς να επιδιώξω να δικαιολογηθώ ούτε να αποποιηθώ ευθύνες για κάτι που είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος. Έκπληκτος διαπίστωσα ότι η περιπέτεια μου ενδιέφερε περισσότερο τα Μ.Μ.Ε από τον πιθανό θάνατο μου, καθώς εισήχθην εσπευσμένα στο χειρουργείο του Ιασώ General, κινδυνεύοντας από σηψαιμία. Ερωτώ, ποιό γεγονός είναι πιο σημαντικό...; Στο νοσοκομείο ήρθαν 4 κάμερες και στην Λειβαδιά 54!

Πλήρωσα ακριβά το τίμημα και πιθανόν αυτό να είναι φυσιολογικό. Δεν παύει όμως να είναι ανέντιμο, γιατί δεν έκανα καμία αποτρόπαια πράξη. Εάν είχα απεβιώσει στο νοσοκομείο θα με αποζημίωναν πάλι με τεράστια δημοσιότητα. Ευχαριστώ τους αστυνομικούς για την άψογη έως συγκινητική συμπεριφορά τους και τον απεριόριστο σεβασμό που μου έδειξαν. Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που μιλάω για την περιπέτεια, της οποίας επαναλαμβάνω φέρω αποκλειστικά την ευθύνη. Κάποιοι είπαν από συμπάθεια ότι το ολίσθημα μου οφείλεται στον χαμό της μητέρας μου. Λάθος... Η μητέρα μου με είχε στην αγκαλιά της, όταν ήμουν μικρό παιδί, και με προστάτευε. Ο θάνατος της δεν έχει καμία σχέση με τα δικά μου λάθη. Είναι γελοίο για έναν άνδρα να κρύβεται πίσω από την απώλεια της μάνας, για να τον λυπηθούν. Είναι σαν να καπηλεύεται το θάνατο της.

Όσο για την κατάθλιψη που μου προσάπτουν δεν είναι κάτι περίεργο για την εποχή μας, μάστιγα είναι που αυξάνεται συνεχώς. Είμαι λοιπόν, ένας καταθλιπτικός μαχητής και στέλνω ένα μήνυμα στους ομοιοπαθούντες να αγωνιστούν και να μην φοβηθούν, βραχυκύκλωμα είναι θα περάσει. Δεν θέλω τον οίκτο κανενός, μόνο την αγάπη. Δεν έβλαψα συνάνθρωπο, δεν έκλεψα, δεν έκανα καμία ατιμωτική πράξη. Δεν έκανα κακό, έκανα μόνο σε εμένα. Ευχαριστώ τους συνανθρώπους μου για τη μεγάλη αγάπη που εισέπραξα.

Μανώλης»


.... Αυτό το μήνυμα με άγγιξε Πάρα Πολύ !!! Συμπάσχω και στέκομαι Νοητά Δίπλα...


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)