Η κόρη του θάφτηκε ζωντανή…
Όταν ήταν πιτσιρικάς, το πρωί εργαζόταν σε ένα καφενείο του Πειραιά και το βράδυ πουλούσε πορτοκαλάδες και λεμονάδες σ’ έναν κινηματογράφο. Όταν τέλειωσε το σχολείο, πήγε στο Βασιλικό Ναυτικό και έγινε αρχινοσοκόμος, αλλά επειδή τραγουδούσε καλά, όταν έμαθε πως στη Λυρική σκηνή αναζητούσαν νέα ταλέντα μέσω ενός διαγωνισμού, έλαβε μέρος και τα κατάφερε.
Στο Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες ... απλά Απολαυστικός ...
Αυτούνος !!!
Όταν ήταν πιτσιρικάς, το πρωί εργαζόταν σε ένα καφενείο του Πειραιά και το βράδυ πουλούσε πορτοκαλάδες και λεμονάδες σ’ έναν κινηματογράφο. Όταν τέλειωσε το σχολείο, πήγε στο Βασιλικό Ναυτικό και έγινε αρχινοσοκόμος, αλλά επειδή τραγουδούσε καλά, όταν έμαθε πως στη Λυρική σκηνή αναζητούσαν νέα ταλέντα μέσω ενός διαγωνισμού, έλαβε μέρος και τα κατάφερε.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε πολλές θεατρικές περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, κατά τις οποίες έλαβε πολλές διακρίσεις. Για τη θεατρική του αυτή προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α’ από τον Βασιλιά Παύλο.
Ο Παντελής Ζερβός είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση της καλλιτεχνικής μας ζωής γιατί είχε μια τραγική ιστορία. Μια ιστορία που τον βασάνιζε ως το τέλος της ζωής του.
Ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που ξεχώριζε για την χαρακτηριστική του φιγούρα, ερμηνεύοντας ξεχωριστές φυσιογνωμίες της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου (δεκαετίες ’50, ’60 και αρχές ’70). Συνήθως έπαιζε το χαρακτήρα του πατέρα, του παππά, του χωροφύλακα, του δημάρχου-κοινοτάρχη ή του μέντορα των πρωταγωνιστών, όπου παρουσιαζόταν ως παραδοσιακός και αυστηρός, αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός. Στο θέατρο τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έπαιξε σε πάρα πολλά έργα – πολλούς και διαφορετικούς ρόλους.
Γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1908 στην Περαχώρα Κορινθίας (λίγο πιο έξω απ΄ το Λουτράκι), ένα τόπο που αγάπησε πολύ, δέθηκε μαζί του καθώς και με τους ανθρώπους του μέχρι και το τέλος της ζωής του. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, έχασε την μητέρα του και ύστερα από τέσσερα χρόνια και τον πατέρα του. Οι συγγενείς του, τον έστειλαν στο ”Τζάνειο Ορφανοτροφείο”. Έμεινε εκεί για μικρό διάστημα, και όταν έφυγε έπεσε με τα μούτρα στην βιοπάλη.
Ξεκίνησε το θέατρο εντελώς περίεργα. Ο Κάρολος Κουν, μόλις είχε δημιουργήσει την πρώτη του σχολή και μια ημέρα που συζητούσε με τους μαθητές του, άκουσε έξω απ΄ την σχολή ένα ηχηρό γέλιο. Τον εντυπωσίασε το μέταλλο της φωνής. Βγήκε και είδε ένα ναύτη, τον Ζερβό. Τον ρώτησε, ”Θέλεις να παίξεις στο θέατρο;” και ο Ζερβός απάντησε ”Βεβαίως”. Έτσι, εγκατέλειψε τη λυρική σκηνή και έγινε ηθοποιός της πρόζας. Πρωτοβγήκε το 1935 παίζοντας ρόλους κλασικούς αλλά και του σύγχρονου ρεπερτορίου. Στην Κατοχή, δεινοπάθησε, όπως και οι άλλοι συνάδελφοι του.
Παρ΄ όλα αυτά οι συνεργασίες του ήταν πολλές και αξιοσημείωτες: Κάρολος Κουν, Λυκούργος Καλλέργης, κυρία Κατερίνα, Μαρίκα Κοτοπούλη, Ντίνος Ηλιόπουλος, Άννα Συνοδινού, Δημήτρης Ροντήρης κ.α. Δεν είναι τυχαίο που συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, του οποίου ήταν βασικό στέλεχος από το 1954 μέχρι και το τέλος της ζωής του. Έμεινε στο χώρο 50 χρόνια και εκτός των άλλων είχε παίξει σε όλα τα έργα του Αριστοφάνη.
Σημαντικότερες θεατρικές του παρουσίες ήταν στα έργα «Άλκηστις», «Αντιγόνη», «Θεσμοφοριάζουσαι», «Μάκβεθ», και «Πλούτος».
Με την Αλίκη στην θρυλική “Μανταλένα”
Η παρουσία του στην κινηματογραφική σκηνή επίσης υπήρξε μεγάλη. Περισσότερες από 70 ήταν οι συμμετοχές του σε ταινίες, με κυρίαρχη στο έργο «Μανταλένα» του 1960, υποδυόμενος τον Ιερέα Παπά-Φώτη, για τον οποίο ρόλο απέσπασε, το βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960. Άλλες συμμετοχές του, που ξεχώρισαν, ήταν στα έργα «Πικρό ψωμί» (1951), «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» (1955), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ζητείται ψεύτης» (1961), «Ο ατσίδας» (1962), «Λόλα» (1964), «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» (1969) και η «Μαρία της σιωπής» (1973).
Ο Παντελής Ζερβός άφησε ιστορία και στο ραδιόφωνο, με τα καθημερινά ραδιοφωνικά πεντάλεπτα, «Το 5λεπτο ενός θυρωρού».
Η προσωπική του ζωή
Η γυναίκα του ήταν Σαντορινιά και μαζί έκαναν τρεις κόρες. Το καλοκαίρι του 1956, εκείνος έπαιζε στην Επίδαυρο και η οικογένειά του βρισκόταν στη Σαντορίνη για διακοπές. Κάπου εδώ είναι η αρχή του δράματος, που έμελλε να στιγματίσει όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο σεισμός του 1956, που ισοπέδωσε το νησί, έθαψε κάτω από τα ερείπια τη μικρή του κόρη, την Ευδοξούλα, σε ηλικία 12 ετών. Η γυναίκα του κι οι άλλες δυο κόρες πρόλαβαν και βγήκαν απ’ το σπίτι και σώθηκαν. Το βράδυ, την ώρα που έμπαινε στο θέατρο, κάποιος συγγενής τον σταμάτησε και του είπε: «…σκοτώθηκε η Ευδοξούλα». Έχασε τον κόσμο. Έσφιξε τα δόντια και βγήκε στη σκηνή. Όταν τέλειωσε, υποκλίθηκε και όταν μπήκε μέσα, λιποθύμησε.
Η τραγική αυτή ιστορία όμως είχε και συνέχεια. Όταν μετά από τρία χρόνια έγινε η εκταφή, διαπιστώθηκε πως το κοριτσάκι είχε θαφτεί ζωντανό! Το κατάλαβαν, γιατί ο σκελετός του παιδιού δεν ήταν ανάσκελα, αλλά στο πλάι και με το στόμα ανοιχτό. Προφανώς είχε τραυματιστεί κι όταν συνήλθε, προσπάθησε να πάρει ανάσες, αλλά πέθανε από ασφυξία. Το ότι το παιδί θάφτηκε ζωντανό και πέθανε από ασφυξία το κράτησε για πάντα μέσα του, μυστικό ακόμα κι απ’ τη γυναίκα του. Το εξομολογήθηκε λίγο πριν από το τέλος του, σε κάποια συνέντευξη.
Οι επιθυμίες των νέων ανθρώπων ήταν για αυτόν ιερές. Η γενναιοδωρία του, ήταν χαρακτηριστικό του. Του άρεσε το ψάρεμα, πίστευε βαθιά στο Θεό, χωρίς ωστόσο να είναι θρησκόληπτος. Ήταν αρκετά συντηρητικός στις πεποιθήσεις του, φιλοβασιλικός, αντίθετος στην ”Ε.Α.Μ” και αργότερα Καραμανλικός. Το 1981, αγόρασε ένα ρετιρέ στο Λουτράκι, γιατί ήθελε να βλέπει τη θάλασσα. Μεσολάβησαν όμως οι σεισμοί και δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο. Οι σεισμοί τον συγκλόνισαν, γιατί έπεσε η εκκλησία που ιερουργούσε ο πατέρας του, που ήταν παπάς. Έφυγε τον Γενάρη του 1982 και δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει τη θάλασσα από το ρετιρέ, στον τόπο που αγάπησε.
Ο Παντελής Ζερβός ήταν μόνιμος κάτοικος του Παλαιού Φαλήρου και απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου του 1982 σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύτηκε στο Λουτράκι Κορινθίας.
Σε κάθε αφιέρωμα που κάνω, τηλεφωνώ σε γνωστούς αγαπημένους ηθοποιούς που βρίσκονται ακόμα εν ζωή για να μαθαίνω πληροφορίες. Για τον Παντελή Ζερβό τηλεφώνησα στον φίλο μου τον Δημήτρη Τσούτση (πάει κι’ αυτός – μας έφυγε), που είχαν παίξει μαζί σε πολλές παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου να μου πει μερικά πράγματα: “Νίκο μου, ήταν ένας υπέροχος γλυκύτατος άνθρωπος τόσο άμεσος και θερμός με τους συναδέλφους και με τον κόσμο που πάντα είχε έναν καλό λόγο να σου πει και να σε βοηθήσει. Ευγενικός, καλόγνωμος και τρυφερός άνθρωπος. Με το ταλέντο του κατόρθωνε από την πρώτη στιγμή να κερδίσει το κοινό, ο κόσμος τον λάτρευε. Θυμάμαι στην «Γηραιά κυρία» πριν βγει στην σκηνή, πίσω από τις κουϊντες έλεγε μία φράση κι έσπαγε το θέατρο από το χειροκρότημα στο άκουσμα και μόνο της φωνής του, πριν ακόμα τον δει… Ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός, με ήθος, ευγενία και ταλέντο.” (Στην φωτογραφία επάνω ο Δημήτρης Τσούτσης με την Ελένη Χαλκούση και τον Παντελή Ζερβό)
Με τον Νίκο Κούρκουλο στην ταινία ”Ο κατήφορος” (1961)
Με την Τζένη Καρέζη στη ”Λόλα” (1964)
5+1 ταινίες με θέμα την ΤΡΟΥΜΠΑ: https://bit.ly/3Daud6h
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Οι βασικοί συντελεστές της Μανταλένας. Παντελής Ζερβός, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Μάνος Χατζιδάκις, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ντίνος Δημόπουλος και Καίτη Λαμπροπούλου. (πίσω πίσω διακρίνεται και ο Γιώργος Φούντας)
Μια ωραία παρέα: Παντελής Ζερβός, Κατίνα Παξινού, Φιλοποίμην Φίνος και Αλίκη Βουγιουκλάκη. Κάτι τους λέει η Παξινού και έχουν σκάσει στα γέλια…
Με την Αλίκη είχε κάνει κι΄ άλλες ταινίες, όπως την ”Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά” (1969), την ”Μαρία της Σιωπής” (1973) κ.α.
Το Εθνικό θέατρο στην Κύπρο. Διακρίνουμε τον Παντελή Ζερβό, την Ελένη Χαλκούση, την Ελένη Ζαφειρίου, την Βέρα Ζαβιτσιάνου, τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Αλέξη Μινωτή, τον Χριστόφορο Νέζερ, τον Πέτρο Φυσούν κ.α.
Με την Ζωή Λάσκαρη είχαν παίξει στον «Κατήφορο», στο «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο», στον «Ατσίδα» κ.α.
Με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία «Ζητείται ψεύτης»
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ: Μια απίστευτη παγκόσμια επιτυχία https://bit.ly/3iFltN1
Στο «Ζητείται ψεύτης» οι σκηνές του με την Μάρθα Καραγιάννη ήταν απόλαυση!
Διαβάστε κι΄ άλλα αφιερώματα σε μεγάλους μας ηθοποιούς
ΤΖΑΒΑΛΑΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ: Ο ηθοποιός με το περίεργο όνομα https://bit.ly/31xSNRm
ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ: Ήταν “μικρός” και μίζερος https://bit.ly/32wEPfW
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΒΕΑΚΗΣ: Τον ταπείνωσαν και τον ξεφτίλισαν https://bit.ly/2JkIPXO
ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ: Είχε δύο μεγάλα πάθη https://bit.ly/2fYAJYS
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ: Γοητευτικός, έξυπνος, είρων & σνομπ https://bit.ly/2DshAcF
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΓΑΝΕΑΣ: Αριστοκράτης και κομμουνιστής https://bit.ly/2MGRinc
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΤΣΗΣ: “Δεν αντέχω την μιζέρια” https://bit.ly/2X6shs8
ΤΙΤΟΣ ΒΑΝΔΗΣ: Όλη η ιστορία του https://bit.ly/3p0gOtj
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ: Το παιδί από την επαρχία https://bit.ly/3CZY8ic
ΑΝΕΣΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ: 180 ταινίες και πάνω από 20 σίριαλ https://bit.ly/3EO8mmZ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ: Ο Στέφανος και οι αδελφές του https://bit.ly/2XP0HDO
ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ: Μεγάλωσε στην Κοκκινιά https://bit.ly/2TA6pay
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΣ: Κρύφτηκε σε πηγάδι για να γλυτώσει https://bit.ly/34jR0ea
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Έγινε 93 ετών https://bit.ly/2HDPkRz
———————————————————–
