Ναι ξέρω ότι οι πιο πολλοί από Εσάς θα νομίζετε ότι γράφω κάποιες Σελίδες Φαντασίας για κανα Βιβλίο μου ... Αλλά Όχι ... Όλα είναι Αλήθεια ...
Σεπτέμβριος 2010. Εποχή που ήμουνα φίλος στο φβ με τον Π.Τ. Γνωστό Συγγραφέα ... που πραγματικά τον Λάτρευε σχεδόν κάθε Λογοτεχνικό Θηλυκό, Τότε λοιπόν ο Πέτρος με αγαπούσε πολύ ... Αναφερόταν σε μένα προσωπικά ... Και ήμουν από τους ελάχιστους μην πω και ο Μόνος που Αναπόσταρε τις Αναρτήσεις που του στελνα ... και μπορεί σε μία Ανάρτηση και μόνο να είχα 3000 κλικς ... Είχε 5000 φίλους μόνιμα ... και όταν έγραφα κι εγώ στον Τοίχο του ... έπεφτε Σύρμα και μαζευόταν όλο το Θηλυκό φεισμπουκικό κοινό ... μαζευόταν και ήταν σαν να έβλεπε Θεατρικό Έργο. Οι Ατάκες μας με τον Πέτρο τότε ήταν το Κλου και το Μαστ του Φβ. Θυμάμαι εκείνες τις Εποχές με γνωρίζανε και οι Πέτρες ... και ΟΛΟΙ οι Συγγραφείς ... Ποιητές ... να μου κάνουν Αιτήματα για να φέρω όπως το παραδεχόταν ... πολύ περισσότερα Αναγνώσματα στις Αναρτήσεις τους.
Αυτοί που μου το ζητούσαν ευθαρσώς ... οκ ... δεχόμουν αλλά σχεδόν ποτέ δεν το έκανα γιατί όταν μου λένε ... Ε πες τώρα κανα καλό αστείο ... ποτέ δεν λέω.
Θυμάμαι να μου κάνουν και 300 αιτήματα την μέρα ... δεχόμουν τα πιο πολλά ... και είχα τέτοιες και τόσες εκφράσεις Ακραίου Θαυμασμού ... που επί 20 ώρες την μέρα τις περνούσα να μιλάω στο Μέσσεντζερ και να προσπαθώ να διαχειριστώ τον Έρωτα κάθε Γυναίκας ... Παντρεμένης και Ελεύθερης ... Με Σχέση ή όχι...
Θυμάμαι τότε μία Παντρεμένη που την Απέφευγα ... βρήκε το Κινητό μου .. βρήκε που μένω εκείνη την στιγμή στην Αθήνα ( με φιλοξενούσε ένας φίλος Στρατιωτικός ) και με πήρε και μου είπε με Λυγμούς και Οίκτο ... ότι Αν δεν την αφήσω να με γνωρίσει προσωπικά για να της περάσει και να μπορέσει να ηρεμήσει ... θα έρθει ακάλεστη ... και όταν θα βγω από το σπίτι θα έρθει να μου συστηθεί. ΣΤΟΚΕΡ κανονική ... Το Παντρεμένη καθόλου δεν την εμπόδιζε. Και αν και είχε και 3 παιδιά ... μπορούσε Άνετα να ελιχθεί και να με συναντήσει Άνετα. Όταν θες κάτι τόσο πολύ ... βρίσκεις χιλιάδες τρόπους να το κάνεις και εντελώς Αναίμακτα.
Ξέρω ότι απλά με έχει ξεχάσει ( που ούτε αυτό το νομίζω ) ... αλλά ΔΕΝ θα με ξεπεράσει ΠΟΤΕ. Όπως κι Εγώ. Αλλά Εγώ είχα μία Διαφορά ... Ότι Μπορούσα να Διαχειριστώ τον Απόλυτο Έρωτά μας ... ενώ η Αμαλία ΜΟΥ ( το Βλογκ που γράφεται αυτή η Ανάρτηση το είχα κάνει για Εκείνη πριν χρόνια ... Πριν Φύγει ... Γι αυτό και το Όνομα ... Amalia M. = Αμαλία Μ(ΟΥ) ) .. δεν άντεχε ... Παρέλυε ... Τρέμανε τα πόδια της μόλις άκουγε την Κλήση μου στο κινητό ... Άκουγα να την ρωτάνε περαστικοί αν θέλει βοήθεια γιατί της Κοβόταν η Ανάσα όταν μιλούσαμε ... Άκουγα την ανάσα της έτοιμη να λυποθυμήσει και περίμενα 3 λεπτά μέχρι να συνέρθει και να μπορούμε να μιλήσουμε Κανονικά ...
Εικαστικά «εκτός των τειχών»
Τετάρτη 23 Ιούλη 2003
Ζωγραφισμένα πάνω σε ακατέργαστα ξύλα και με θέματα εμπνευσμένα από αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, πόρτες, ρόπτρα, καρέκλες και κοχύλια, είναι τα έργα που παρουσιάζει η Αμαλία Λιάμη από την 1η Αυγούστου και για δέκα πέντε ημέρες στο «Αρτ Καφέ» στην Κέρκυρα.
Δραστηριότητες & Eκδηλώσεις
ΤΡΙΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ώρα 18.00
ΑΜΑΛΙΑ ΛΙΑΜΗ - «Ο ΗΛΙΟΣ»- ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ Μια έκθεση ζωγραφικής πάνω σε παλιά φθαρμένα ξύλα. Διάρκεια έκθεσης: 1- 17 Απριλίου. Είσοδος Ελεύθερη.
Βασιλειάδης Άρης
14/08/2003, 00:00
AMAΛIA ΛIAMH Zουμ στην «κρυμμένη Eλλάδα»
Με έμφαση στις γοητευτικές λεπτομέρειες μιας κρυμμένης Ελλάδας η ζωγράφος
Αμαλία Λιάμη μάς υποδέχεται στην Κέρκυρα, στο «Art Cafe» της Δημοτικής
Πινακοθήκης της πόλης. Με εξήντα έργα της, όλα φιλοτεχνημένα σε ακατέργαστα
ξύλα, μας ξεναγεί στις ιδιαίτερες εικαστικές διαδρομές της. Κοχύλια, ρόπτρα,
πόρτες, καρέκλες, αλλά και αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες συνθέτουν το ασυνήθιστο
καλλιτεχνικό τοπίο της. «Δεν με ενδιαφέρει η τουριστική Ελλάδα, που
εξαντλείται με την πρώτη ματιά. Προτιμώ εκείνη που της αξίζει λίγο περισσότερη
προσοχή και σε ανταμείβει με την ομορφιά και το άπλετο φως της», μας λέει.
Κοινό στοιχείο όλων των έργων της παραμένει το ξύλο. Είναι το υλικό που
προτιμάει και εμπιστεύεται. Ανάγλυφο, ακατέργαστο, σχεδόν ποτέ λείο, σε
σχήματα πολλών διαστάσεων και σχημάτων. «Μου αρέσει να τα μαζεύω από διάφορα
μέρη, από παραλίες, οικοδομές, δρόμους ή παλιά έπιπλα. Τα διατηρώ όπως τα
βρίσκω, χωρίς να κάνω καμιά επέμβαση παρά μόνο μια ελαφρά επεξεργασία. Από
εκεί και πέρα λειτουργώ καθαρά συναισθηματικά, παντρεύοντας αυτό που έχω στο
μυαλό μου με τα χαρακτηριστικά του ξύλου, την υφή και το μέγεθός του».
H Αμαλία Λιάμη, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1961, πήρε τις πρώτες
κατευθύνσεις για την τέχνη της από τον Λάζαρο Πάντο, παράλληλα με τις σπουδές
στην ιταλική φιλολογία. Οι ανησυχίες της στη ζωγραφική κρατούν από τα παιδικά
της χρόνια. H εξάσκησή της ήταν καθημερινή. Από τότε έχουν εξελιχθεί βέβαια οι
εικαστικές της θέσεις, ωστόσο οι λεπτομέρειες των παραστάσεων γύρω της πάντα
κρατούσαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη θεματολογία της. Αν και τα τελευταία
δεκατρία χρόνια ζει στην Αθήνα, προτίμησε οι οκτώ ατομικές εκθέσεις της να
ζωντανέψουν σε πόλεις της περιφέρειας και σε νησιά. «Εκεί αγκαλιάζουν πιο
ελεύθερα τις εκθέσεις, χωρίς τα στερεότυπα της πρωτεύουσας. Οι επισκέπτες
είναι πιο ανοιχτοί και διαθέτουν περισσότερο χρόνο συζητώντας και
παρατηρώντας. Αλλά και εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να εμπνέομαι από την πόλη
που με φιλοξενεί αντλώντας στοιχεία από την αρχιτεκτονική και την καθημερινή
της ζωή».
INFO
H έκθεση της Αμαλίας Λιάμη θα λειτουργήσει έως και τις 15 Αυγούστου στο «Art
Cafe» της Δημοτικής Πινακοθήκης της Κέρκυρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου